Przedstawienie rejestru pracowników na żądanie sądu jako przetwarzanie danych w celu innym niż cel, w którym dane zostały zebrane (art. 6 ust. 3 i 4 RODO)
Ochrona danych osobowych w sądowym postępowaniu cywilnym Ochrona danych osobowych pracownika (art. 23 k.c. i art. 22[1] - [1b] k.p.)
Art. 6 ust. 3 i 4 RODO należy interpretować w ten sposób, że przepis ten ma zastosowanie, w ramach sądowego postępowania cywilnego, do przedstawienia jako dowodu rejestru pracowników zawierającego dane osobowe osób trzecich zebrane głównie do celów kontroli podatkowej.
Nie tylko utworzenie i prowadzenie elektronicznego rejestru pracowników stanowią przetwarzanie danych osobowych objęte przedmiotowym zakresem stosowania RODO (zob. analogicznie wyrok z dnia 30 maja 2013 r., Worten, C‑342/12), lecz również stanowi takie przetwarzanie przedstawienie jako dowodu dokumentu cyfrowego lub fizycznego, zawierającego takie dane osobowe, nakazane przez sąd w ramach postępowania sądowego [zob. podobnie wyrok z dnia 8 grudnia 2022 r., Inspektor v Inspektorata kam Visshia sadeben savet (Cele przetwarzania danych osobowych – Postępowanie karne), C-180/21].
Przetwarzanie danych w ramach postępowania sądowego, stanowi przetwarzanie danych w celu innym niż cel, w którym dane zostały zebrane, i które nie jest oparte na zgodzie osób, których dane dotyczą, w rozumieniu art. 6 ust. 1 lit. a) RODO.
Przetwarzanie danych osobowych w celu innym niż cel, w którym dane te zostały zebrane, musi opierać się nie tylko na prawie krajowym, lecz również stanowić w demokratycznym społeczeństwie niezbędny i proporcjonalny środek w rozumieniu art. 6 ust. 4 RODO i gwarantować jeden z celów, o których mowa w art. 23 ust. 1 RODO.
Wśród tych celów wskazano, zgodnie z art. 23 ust. 1 lit. f) tego rozporządzenia, „ochronę niezależności sądów i postępowania sądowego”, przy czym cel ten należy, rozumieć w ten sposób, że służy on ochronie wymiaru sprawiedliwości przed ingerencją wewnętrzną lub zewnętrzną, ale także prawidłowemu administrowaniu wymiarem sprawiedliwości.
Wyrok TSUE z dnia 2 marca 2023 r., C-268/21
Standard: 84065 (pełna treść orzeczenia)