Przetwarzanie danych zdrowotnych pracownika, jeżeli jest ono niezbędne do oceny jego zdolności do pracy (art. 9 ust. 2 lit. h) RODO)

Art. 9 ust. 2 lit. h) RODO dopuszcza przetwarzanie danych, jeżeli jest ono „niezbędne do celów [w szczególności] oceny zdolności pracownika do pracy […] na podstawie prawa Unii lub prawa państwa członkowskiego lub zgodnie z umową z pracownikiem służby zdrowia”. W przepisie tym uściślono, że wszelkie przetwarzanie oparte na tym przepisie podlega ponadto konkretnie „warunkom i zabezpieczeniom [gwarancjom], o których mowa w ust. 3” tego art. 9.

Z art. 9 ust. 2 lit. h) RODO w związku z art. 9 ust. 3 wynika, że możliwość przetwarzania danych wrażliwych, takich jak dane dotyczące zdrowia, jest ściśle obwarowana szeregiem kumulatywnych przesłanek. Przesłanki te dotyczą, po pierwsze, celów wymienionych we wspomnianej lit. h) – wśród których znajduje się ocena zdolności pracownika do pracy – po drugie, podstawy prawnej tego przetwarzania – niezależnie od tego, czy chodzi o prawo Unii, prawo państwa członkowskiego czy o umowę zawartą z pracownikiem służby zdrowia, zgodnie z tą lit. h) – i wreszcie, po trzecie, obowiązku zachowania poufności, który ciąży na osobach uprawnionych do takiego przetwarzania na mocy tego art. 9 ust. 3, przy czym wszystkie te osoby powinny podlegać obowiązkowi zachowania tajemnicy zawodowej, zgodnie z tym ostatnim przepisem.

Ani brzmienie art. 9 ust. 2 lit. h) RODO, ani geneza tego przepisu nie dostarczają informacji pozwalających uznać, że stosowanie przewidzianego we wspomnianym przepisie odstępstwa jest zastrzeżone dla sytuacji, w których przetwarzanie danych jest przeprowadzane przez „neutralną osobę trzecią”, a nie przez pracodawcę osoby, której dane dotyczą, zdefiniowanej w art. 4 pkt 1 tego rozporządzenia.

Art. 9 ust. 2 lit. h) RODO w związku z art. 9 ust. 3 nie wyklucza w żaden sposób możności stosowania wyjątku określonego w tym art. 9 ust. 2 lit. h) do sytuacji, w których organ kontroli medycznej przetwarza dane dotyczące zdrowia jednego ze swoich pracowników jako służba medyczna – a nie jako pracodawca – w celu oceny zdolności tego pracownika do pracy.

W świetle powyższych względów, art. 9 ust. 2 lit. h) RODO należy interpretować w ten sposób, że wyjątek przewidziany w tym przepisie ma zastosowanie do sytuacji, w których organ kontroli medycznej przetwarza dane dotyczące zdrowia jednego ze swoich pracowników nie jako pracodawca, lecz jako służba medyczna, w celu oceny zdolności tego pracownika do pracy, pod warunkiem że odnośne przetwarzanie spełnia warunki i gwarancje wyraźnie określone w tym art. 9 ust. 2 lit. h) i w art. 9 ust. 3.

Wyrok TSUE z dnia 21 grudnia 2023 r., C-667/21

Standard: 83913 (pełna treść orzeczenia)