Przewoźnik lotniczy" w rozumieniu (art. 2 lit. a) rozp. 261/2004)

Art. 3 ust. 5 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z art. 2 lit. a) tego rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że przedsiębiorstwo, które wystąpiło o wydanie licencji na prowadzenie działalności, ale nie została mu ona jednak jeszcze przyznana w chwili przewidzianej dla wykonania planowanych lotów, nie może być objęte zakresem powyższego rozporządzenia, wobec czego zainteresowani pasażerowie nie mają prawa do odszkodowania na podstawie art. 5 ust. 1 lit. c) i art. 7 ust. 1 tego rozporządzenia.

Pojęcie „przewoźnika lotniczego” jest zdefiniowane w art. 2 lit. a) rozporządzenia nr 261/2004 jako oznaczające przedsiębiorstwo transportu lotniczego posiadające ważną licencję na prowadzenie działalności. W szerszym kontekście, art. 3 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1008/2008 z dnia 24 września 2008 r. w sprawie wspólnych zasad wykonywania przewozów lotniczych na terenie Wspólnoty (Dz.U. 2008, L 293, s. 3), które zastąpiło rozporządzenie nr 2407/92, do którego odwołuje się art. 2 lit. c) rozporządzenia nr 261/2004, przewiduje w szczególności, że żadnemu przedsiębiorstwu prowadzącemu działalność w Unii Europejskiej nie zezwala się na przewóz drogą powietrzną pasażerów, za wynagrodzeniem lub na zasadzie najmu, jeżeli nie została mu przyznana odpowiednia koncesja.

Wynika z tego bez żadnych wątpliwości, że przedsiębiorstwu, któremu nie została jeszcze przyznana licencja na prowadzenie działalności, nie zezwala się na żadne przewozy lotnicze. Zatem przedsiębiorstwo, które – pomimo wymogów nałożonych przez art. 3 ust. 5 rozporządzenia nr 261/2004 w związku z art. 2 lit. a) tego rozporządzenia i mając także na uwadze, że nie istnieje żaden automatyczny dostęp do licencji na prowadzenie działalności – nie posiadało takiej licencji w chwili przewidzianej dla wykonania planowanych lotów, nie może być uznane za objęte zakresem powyższych przepisów ani, w konsekwencji, zakresem powyższego rozporządzenia jako całości.

Postanowienie TSUE z dnia 6 grudnia 2018 r., C-292/18

Standard: 83854 (pełna treść orzeczenia)