Pojęcie „stron” w rozumieniu art. 3 ust. 1 rozp. nr 861/2007

Art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 861/2007 należy interpretować w ten sposób, iż pojęcie „stron” obejmuje wyłącznie stronę powodową i stronę pozwaną.

Pojęciu „stron”, o którym mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 861/2007 , należy nadać w porządku prawnym Unii autonomiczną i jednolitą wykładnię.

Jeżeli chodzi o ogólną systematykę rozporządzenia nr 861/2007, należy zauważyć, podobnie jak uczynił to sąd odsyłający, że rozporządzenie reguluje wyłącznie prawa i obowiązki strony powodowej oraz strony pozwanej w postępowaniu głównym. I tak, formularze A i C zawarte w załącznikach I i III do rzeczonego rozporządzenia muszą zostać wypełnione, odpowiednio, formularz A – przez stronę powodową, mianowicie [zgodnie z brzmieniem słowackiej wersji językowej] „stronę skarżącą”, a formularz C – przez stronę pozwaną, mianowicie [zgodnie z brzmieniem słowackiej wersji językowej] „stronę przeciwną”. Natomiast z wyjątkiem pól formularzy, które rozporządzenie nr 861/2007 zastrzega dla właściwego sądu lub trybunału, żadne inne pola nie są przewidziane dla innych osób ewentualnie uczestniczących w postępowaniu głównym.

Z ogólnej systematyki rozporządzenia nr 861/2007 można zatem wywieść, że udział interwenientów w sporach objętych zakresem stosowania owego rozporządzenia nie był przewidziany.

Wynik tej oceny jest zgodny z samym celem rozporządzenia nr 861/2007. Jego motywy 7 i 8 oraz art. 1 dają bowiem wyraz potrójnemu celowi rzeczonego rozporządzenia. Jego celem jest umożliwienie uproszczenia i przyspieszenia postępowań spornych dotyczących drobnych roszczeń w sprawach transgranicznych, a także obniżenie ich kosztów. Cel ten nie mógłby jednak zostać osiągnięty, gdyby ustanowione postępowanie umożliwiało udział osób trzecich, takich jak interwenient.

Wyrok TSUE z dnia 22 listopada 2018 r., C-627/17

Standard: 83233 (pełna treść orzeczenia)