Wyłączenie lub ograniczenie korzystania przez konsumenta z powództw sądowych lub środków odwoławczych (pkt 1 lit. q załącznika do dyrektywy 93/13)

Artykuł 3 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunek umowy o kredyt hipoteczny zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w celu zmiany potencjalnie nieuczciwego warunku umowy uprzednio zawartej między nimi lub w celu uregulowania odstąpienia przez konsumenta z dochodzenia od tego przedsiębiorcy roszczeń na drodze sądowej może być uznany za niewynegocjowany indywidualnie, jeżeli konsument ten nie miał wpływu na treść nowego warunku umowy, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

Postanowienie TSUE z dnia 3 marca 2021 r., C-13/19

Standard: 82525 (pełna treść orzeczenia)

Art. 3 ust. 1 dyrektywy 93/13 w związku z pkt 1 lit. q) załącznika do tej dyrektywy oraz art. 6 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że:

–  przewidziany w umowie zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem warunek do celów rozstrzygnięcia zaistniałego sporu, zgodnie z którym konsument odstępuje od dochodzenia przed sądem krajowym roszczeń, które mógłby podnieść w przypadku braku przyjęcia takiego warunku, może zostać uznany za „nieuczciwy”, w szczególności jeżeli konsument ten mógł nie dysponować odpowiednimi informacjami, które pozwoliłyby mu zrozumieć wynikające z tego dla niego skutki prawne;

–  warunek, zgodnie z którym ten sam konsument odstępuje w odniesieniu do przyszłych sporów od sądowego dochodzenia swoich roszczeń opartych na prawach wynikających z dyrektywy 93/13, nie jest dla niego wiążący.

Okoliczność, że przedsiębiorca i konsument wzajemnie zobowiązują się do odstąpienia od sądowego dochodzenia roszczeń dotyczących warunku umownego, nie sprzeciwia się temu, by sąd krajowy zbadał nieuczciwy charakter takiego warunku, w sytuacji gdy rzeczony warunek może wywoływać wiążące skutki wobec konsumenta.

Należy odróżnić odstąpienie od sądowego dochodzenia roszczeń, jeżeli zostało ono przewidziane w porozumieniu takim jak ugoda, której przedmiotem jest samo rozstrzygnięcie sporu istniejącego między przedsiębiorcą a konsumentem, od wcześniejszego odstąpienia od sądowego dochodzenia wszelkich roszczeń wynikających z umowy zawartej pomiędzy konsumentem a przedsiębiorcą.

Warunek umowny przewidujący wzajemne zobowiązanie się do odstąpienia od sądowego dochodzenia wszelkich roszczeń w ramach porozumienia mającego na celu rozstrzygnięcie sporu powstałego między przedsiębiorcą a konsumentem w przedmiocie ważności warunku umownego wiążącego te dwie strony może wchodzić w zakres głównego przedmiotu umowy w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13, a w konsekwencji nie podlegać ocenie jego ewentualnie nieuczciwego charakteru, jeśli tylko zostanie on wyrażony prostym i zrozumiałym językiem, przy czym ocena w tym zakresie należy do sądu krajowego.

Wyrok TSUE z dnia 9 lipca 2020 r., C-452/18

Standard: 82518 (pełna treść orzeczenia)