Postanowienie z dnia 2021-03-03 sygn. C-13/19

Drukuj dokument lub zaznaczenie Kopiuj zaznaczony tekst bez formatowania

Postanowienie

Trybunału (siódma izba) z dnia 3 marca 2021 r.

(wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Audiencia Provincial de Zaragoza – Hiszpania) – Ibercaja Banco, SA / TJ, UK

(Sprawa C-13/19)

(Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 53 § 2 i art. 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – Ochrona konsumentów – Dyrektywa 93/13/EWG – Umowa o kredyt hipoteczny – Nieuczciwe warunki umowne – Warunek ograniczający zmienność stopy opracowywania („klauzula dolnego progu”) – Umowa odnowienia zobowiązania – Odstąpienie od sądowego dochodzenia roszczeń umownych – Brak wiążącego charakteru – Dyrektywa 2005/29/WE – Nieuczciwe praktyki handlowe stosowane przez przedsiębiorstwa wobec konsumentów – Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Audiencia Provincial de Zaragoza

Strony w postępowaniu głównym

Wnoszący odwołanie: Ibercaja Banco, SA

Druga strona postępowania: TJ, UK

Sentencja

Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, nie sprzeciwia się on temu, by warunek umowy zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem, którego nieuczciwy charakter może zostać stwierdzony przez sąd, stał się przedmiotem umowy odnowienia zobowiązania między tym przedsiębiorcą a tym konsumentem, w drodze której konsument odstępuje od dochodzenia roszczeń będących skutkiem stwierdzenia nieuczciwego charakteru tego warunku, z zastrzeżeniem, że odstąpienie jest oparte na dobrowolnej i świadomej zgodzie ze strony konsumenta, czego ustalenie należy do sądu krajowego. Natomiast warunek, zgodnie z którym konsument ten odstępuje, w odniesieniu do przyszłych sporów, od sądowego dochodzenia roszczeń opartych na prawach przysługujących mu na mocy dyrektywy 93/13, nie jest dla niego wiążący.

Artykuł 3 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że warunek umowy o kredyt hipoteczny zawartej między przedsiębiorcą a konsumentem w celu zmiany potencjalnie nieuczciwego warunku umowy uprzednio zawartej między nimi lub w celu uregulowania odstąpienia przez konsumenta z dochodzenia od tego przedsiębiorcy roszczeń na drodze sądowej może być uznany za niewynegocjowany indywidualnie, jeżeli konsument ten nie miał wpływu na treść nowego warunku umowy, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego.

Artykuły 3–5 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, że wymóg przejrzystości ciążący na przedsiębiorcy na mocy tych przepisów oznacza, że przy zawieraniu umowy odnowienia zobowiązania, która z jednej strony ma na celu zmianę potencjalnie nieuczciwego warunku umowy zawartej uprzednio, zaś z drugiej strony przewiduje, że konsument odstępuje od sądowego dochodzenia roszczeń od tego przedsiębiorcy, konsument ten musi być w stanie zrozumieć zasadnicze konsekwencje prawne i ekonomiczne, jakie wynikają dla niego z zawarcia owej umowy odnowienia zobowiązania.

Przedstawione przez Audiencia Provincial de Zaragoza (sąd okręgowy w Saragossie, Hiszpania) pytania dziesiąte i trzynaste są oczywiście niedopuszczalne.