Ochronna funkcja władzy rodzicielskiej wobec dziecka

W ukształtowanej poglądami doktryny oraz judykatury przedmiotu wykładni pojęcia władzy rodzicielskiej akcentuje się jej najbardziej charakterystyczną cechę w postaci ochronnej funkcji w stosunku do dziecka. Urzeczywistniają ją przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego przez odwołanie się do dyrektywy dobra dziecka, a pośród nich najdobitniej wyrażający ją przepis art. 95 § 3 kro, w myśl którego władza rodzicielska powinna być wykonywana jak wymaga tego dobro dziecka i interes społeczny. Swoje oczekiwania i uprawnienia wynikające z władzy rodzicielskiej rodzice mogą uwzględniać i realizować jedynie w taki sposób i w takim zakresie, który nie prowadzi do kolizji z dobrem dziecka. Stosunki między rodzicami a dziećmi pozostającymi pod ich władzą rodzicielską mają szczególny charakter w tym znaczeniu, że o stopniu staranności rodziców przy jej wykonywaniu decyduje dobro dziecka. Musi być więc ona wykonywana z maksymalną starannością. Przy ocenie poziomu staranności nie można pomijać takich elementów kształtujących wiedzę i świadomość rodzica w tym zakresie jak poziom wykształcenia i pełniona rola w życiu społecznym.

Postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2000 r., V CKN 1751/00

Standard: 82182 (pełna treść orzeczenia)