Odzwierciedlenie w umowie oficjalnych wskaźników stopy procentowej kredytu przewidzianych w przepisach krajowych (art. 1 ust. 2 D. 93/13

Wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 dyrektywy 93/13 nie ma zastosowania w sytuacji, w której przedsiębiorca wprowadził zmiany do warunków umowy o kredyt konsumencki w celu zapewnienia zgodności tej umowy z przepisami krajowymi przyjętymi po jej zawarciu, jeżeli uregulowanie to ustanawia jedynie ogólne ramy ustalania stopy procentowej tej umowy, pozostawiając jednocześnie temu przedsiębiorcy swobodę uznania zarówno w odniesieniu do wyboru wskaźnika referencyjnego tej stopy, jak i wysokości stałej marży, którą można dodać do tej stopy.

W wyroku z dnia 3 marca 2020 r., Gómez del Moral Guasch, C-125/18 Trybunał orzekł, że wyłączenie przewidziane w art. 1 ust. 2 dyrektywy 93/13 nie ma zastosowania do warunku umownego, który przewidywał, że stopa procentowa mająca zastosowanie do kredytu jest oparta na jednym z oficjalnych wskaźników referencyjnych przewidzianych w przepisach krajowych, jeżeli przepisy te nie przewidują obowiązkowego stosowania tego wskaźnika, lecz pozostawiają bankowi możliwość określenia zmiennej stopy procentowej w inny sposób.

Zastosowanie art. 1 ust. 2 dyrektywy 93/13 ma charakter obiektywny i nie zależy na przykład od informacji udzielonych konsumentowi przez przedsiębiorcę ani od znajomości przez konsumenta mających zastosowanie przepisów prawnych (wyrok z dnia 6 lipca 2023 r., First Bank, C‑593/22).

Ewentualna wyraźna lub dorozumiana zgoda konsumenta na zmiany danej umowy nie może mieć wpływu na to, czy warunki umowne, których dotyczą te zmiany, są wyłączone z zakresu stosowania dyrektywy 93/13 na mocy jej art. 1 ust. 2.)

Wyrok TSUE z dnia 30 maja 2024 r., C-176/23

Standard: 82131 (pełna treść orzeczenia)