Jurysdykcja w sprawie wszczęte przez spółkę należącą do jednostki samorządu terytorialnego przeciwko osobie fizycznej zamieszkałej w innym państwie członkowskim w celu zaspokojenia wierzytelności z tytułu korzystania z parkingu publicznego

Artykuł 1 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że postępowanie egzekucyjne wszczęte przez spółkę należącą do jednostki samorządu terytorialnego przeciwko osobie fizycznej zamieszkałej w innym państwie członkowskim w celu uzyskania zaspokojenia niezapłaconej wierzytelności z tytułu korzystania z parkingu publicznego, którego eksploatacja została powierzona tej spółce przez wspomnianą jednostkę samorządu terytorialnego, o ile wierzytelność ta nie ma w żaden sposób charakteru represyjnego, lecz stanowi zwykłe wynagrodzenie za świadczoną usługę, jest objęte zakresem zastosowania rzeczonego rozporządzenia.

W niniejszym wypadku, jak stwierdził to również rzecznik generalny w pkt 49–51 opinii, zarządzanie parkingiem publicznym i pobieranie opłat za postój stanowią zadanie o znaczeniu lokalnym, którego wykonanie zapewnia spółka Pula Parking, należąca do miasta Pula. Jednakże o ile spółce Pula Parking przyznano uprawnienia za pomocą aktu władztwa publicznego, o tyle ani ustalenie wynikającej z umowy niezapłaconej wierzytelności za postój, ani dążenie do jej zaspokojenia, mające na celu ochronę prywatnych interesów i regulowane przez krajowe przepisy prawa powszechnie obowiązującego znajdujące zastosowanie w stosunkach między podmiotami prawa prywatnego, nie wydają się wymagać od miasta Pula lub spółki Pula Parking wykonywania prerogatyw władzy publicznej.

W tym względzie z akt znajdujących się w posiadaniu Trybunału wydaje się wynikać, czego ustalenie należy do sądu odsyłającego, że dochodzona przez Pula Parking wierzytelność z tytułu postoju nie prowadzi do nałożenia kary, którą można uznać za wynikającą z aktu władztwa publicznego, oraz że nie ma ona charakteru represyjnego, lecz stanowi zwykłe wynagrodzenie za świadczoną usługę.

Wyrok TSUE z dnia 9 marca 2017 r., C-551/15

Standard: 81688 (pełna treść orzeczenia)