Jurysdykcja w sprawach odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub opóźnienia lotów
Jurysdykcja w sprawach dotyczących umów konsumenckich (art. 17 - 19 rozp. nr 1215/2012 i art. 1103[6] k.p.c.) Jurysdykcja w sprawach dotyczących umowy (art. 7 pkt 1 rozp. nr 1215/2012) Przedmiot, zakres, cele i motywy (art. 1 i art. 3 rozp. 261/2004)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Powództwa dotyczące prawa do odszkodowania na podstawie rozporządzenia nr 261/2004 są objęte zakresem pojęcia „umowy lub roszczeń wynikających z umowy” w rozumieniu art. 5 pkt 1 rozporządzenia nr 44/2001 (zob. podobnie wyroki: z dnia 7 marca 2018 r., flightright i in., C-274/16, C-447/16 i C-448/16; a także z dnia 26 marca 2020 r., Primera Air Scandinavia, C-215/18). Poprzez to orzecznictwo dotyczące jurysdykcji w sprawach cywilnych i handlowych Trybunał zamierzał zapewnić jednolite stosowanie pojęcia „umowy lub roszczeń wynikających z umowy” w rozumieniu tego przepisu, orzekając, że dla tego, by umowa przewozu była objęta zakresem tego pojęcia, nie ma znaczenia, że została ona zawarta przez pasażera linii lotniczych nie bezpośrednio z danym obsługującym przewoźnikiem lotniczym, lecz z innym usługodawcą, takim jak biuro podróży.
Wyrok TSUE z dnia 29 lutego 2024 r., C-11/23
Standard: 83748 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 7 pkt 1 lit. b) tiret drugie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1215/2012 z dnia 12 grudnia 2012 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych należy interpretować w ten sposób, że: jeżeli przepis ten znajduje zastosowanie, sąd państwa członkowskiego, do którego wniesiono powództwo o odszkodowanie na podstawie rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, musi zbadać zarówno swoją jurysdykcję międzynarodową, jak i właściwość miejscową w świetle tego przepisu, niezależnie od tego, czy przepisy krajowe, z myślą o konsumentach, przewidują ewentualnie inne sądy właściwe.
Postanowienie TSUE z dnia 13 grudnia 2023 r., C-319/23
Standard: 81760 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 81761
Standard: 81428
Standard: 81762