Pojęcie „miejsca, w którym nastąpiło lub może wystąpić zdarzenie wywołujące szkodę” (art. 7 pkt 2 rozp. 1215/2012)

Pojęcie „miejsca, w którym nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę” obejmuje swoim zakresem zarówno miejsce urzeczywistnienia się samej szkody, jak i miejsce wystąpienia zdarzenia powodującego powstanie tej szkody, wobec czego możliwe jest pozwanie pozwanego, zgodnie z wyborem powoda, przed sąd w którymkolwiek z tych miejsc.

Należy dokonać rozróżnienia pomiędzy z jednej strony szkodą pierwotną wynikającą bezpośrednio ze zdarzenia powodującego powstanie szkody, której miejsce wystąpienia może uzasadniać jurysdykcję sądu tego miejsca na podstawie art. 7 pkt 2 rozporządzenia nr 1215/2012, a z drugiej strony późniejszymi negatywnymi konsekwencjami, które nie mogą uzasadniać przyznania jurysdykcji na podstawie tego przepisu (zob. podobnie wyrok z dnia 29 lipca 2019 r., Tibor-Trans, C‑451/18).

Szkoda, która jest jedynie pośrednią konsekwencją szkody poniesionej pierwotnie przez inne osoby bezpośrednio poszkodowane w wyniku szkody, która wystąpiła w innym miejscu niż to, w którym wywarła ona wpływ na osobę pośrednio poszkodowaną, nie może uzasadniać jurysdykcji na podstawie wskazanego przepisu (wyrok z dnia 29 lipca 2019 r., Tibor-Trans, C‑451/18).

Wyrok TSUE z dnia 22 lutego 2024 r., C-81/23

Standard: 81118 (pełna treść orzeczenia)

Z orzecznictwa Trybunału dotyczącego jurysdykcji w sprawach dotyczących czynu niedozwolonego lub czynu podobnego do czynu niedozwolonego wynika, że miejscem urzeczywistnienia się szkody jest miejsce, w którym występuje pierwotna szkoda osób bezpośrednio poszkodowanych (zob. podobnie wyrok z dnia 11 stycznia 1990 r., Dumez France i Tracoba, C‑220/88).

Wyrok TSUE z dnia 10 marca 2022 r., C-498/20

Standard: 81124 (pełna treść orzeczenia)