Pomoc prawna w zakresie dochdzenia roszczeń alimenacynych (art. 45 roz. 4/2009)

Art. 45 rozporządzenia nr 4/2009, zawartego w jego rozdziale V. Artykuł ten, dotyczący pomocy prawnej, wyróżnia wyraźnie dwa alternatywne tryby umożliwiające wierzycielowi alimentacyjnemu przedstawienie wniosku o wykonanie, to znaczy za pośrednictwem organów centralnych „lub” bezpośrednio do właściwych organów.

Zwrócenie się do organów centralnych zostało przewidziane w przepisach zawartych w rozdziale VII rozporządzenia nr 4/2009, dotyczącym współpracy między organami centralnymi. Zgodnie z art. 51 ust. 1 tego rozporządzenia takie organy centralne udzielają pomocy w związku z wnioskami na mocy art. 56, w szczególności przekazując takie wnioski. Na mocy tego ostatniego artykułu wierzyciel ubiegający się o odzyskanie należności z tytułu zobowiązań alimentacyjnych „może” wystąpić z wnioskiem w szczególności o wykonanie orzeczenia wydanego lub uznanego w wezwanym państwie członkowskim. W tym przypadku zwraca się on, zgodnie z art. 55 tego rozporządzenia, do organu centralnego państwa członkowskiego, w którym ma on miejsce pobytu, który to organ przekazuje wniosek do organu centralnego wezwanego państwa członkowskiego.

Żaden przepis rozdziału IV, zatytułowanego „Uznawanie, wykonalność i wykonywanie orzeczeń”, nie przewiduje obowiązku zwrócenia się do organów centralnych państw członkowskich. 

Wyrok TSUE z dnia 9 lutego 2017 r., C-283/16

Standard: 80684 (pełna treść orzeczenia)