Prowizja w umowie kredytu jako należąca do głównych świadczeń stron
Abuzywne postanowienia w umowie pożyczki i kredytu Postanowienia określające główne świadczenia stron Pobieranie przez bank prowizji i opłat z tytułu wykonywanych czynności bankowych (art. 110 p.b.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Z uwagi na obowiązek ścisłej wykładni art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 Trybunał orzekł, że obowiązek zapłaty za usługi związane z badaniem, przyznaniem i obsługą kredytu lub innych podobnych usług nieodłącznie związanych działalnością kredytodawcy, powstałych w związku z przyznaniem kredytu, nie może być uznany za stanowiący część głównych zobowiązań związanych z umową o kredyt, takich jak określone w poprzednim punkcie niniejszego wyroku [wyrok z dnia 16 marca 2023 r., Caixabank (Prowizja za udzielenie kredytu), C-565/21).
Warunki, o których mowa w tym przepisie, nie podlegają ocenie ich nieuczciwego charakteru wyłącznie w przypadku, gdy właściwy sąd krajowy na podstawie badania indywidualnego uznaje, że zostały one sformułowane przez przedsiębiorcę prostym i zrozumiałym językiem (wyrok z dnia 5 czerwca 2019 r., GT, C-38/17).
Wyrok TSUE z dnia 21 marca 2024 r., C-714/22
Standard: 82843 (pełna treść orzeczenia)
Trybunał orzejkł w pkt 47 wyroku z dnia 26 lutego 2015 r., Matei, C‑143/13, że dokładnego zakresu pojęcia „głównego przedmiotu” w rozumieniu art. 4 ust. 2 dyrektywy 93/13 nie może definiować pojęcie „całkowitego kosztu kredytu ponoszonego przez konsumenta” w rozumieniu art. 3 lit. g) dyrektywy 2008/48. Zatem okoliczność, że różne rodzaje opłat są wliczane w całkowity koszt kredytu konsumenckiego, nie jest rozstrzygająca dla celów ustalenia, czy koszty te wchodzą w zakres podstawowych świadczeń przewidzianych w umowie o kredyt (zob. podobnie wyrok z dnia 3 września 2020 r., Profi Credit Polska, C-84/19, C-222/19 i C-252/19
Wyrok TSUE z dnia 21 marca 2024 r., C-714/22
Standard: 82845 (pełna treść orzeczenia)