Wybór częściowy prawa właściwego (art. 3 Rzym I)

przepisy rozporządzenia nr 593/2008 dopuszczają tzw. wybór częściowy polegający na tym, że wskazanie prawa właściwego nie musi odnosić się do całej umowy oraz wynikającego z niej stosunku prawnego. Strony mogą więc wybrać prawo właściwe tylko częściowo, tj. wskazać część porządku prawnego, który zostanie zastosowany lub też mogą określić, że prawo właściwe zgodnie z ich wyborem zostanie zastosowane tylko dla części danego umownego stosunku zobowiązaniowego, a dla innej części - prawo innego państwa, lub też dla pozostałej części danego umownego stosunku zobowiązaniowego - prawa nie wybrać. Może też dojść do tzw. wyboru złożonego przez strony, czyli poddania poszczególnych elementów umowy lub nawiązanego na jej podstawie stosunku prawnego przepisom wchodzącym w skład różnych systemów prawnych (także spoza państw członkowskich UE).

Dokonując wyboru częściowego lub złożonego, strony muszą pamiętać o możliwie precyzyjnym rozgraniczeniu zbiegających się praw, tak by możliwe było ich stosowanie obok siebie. Warto również zadbać o wskazanie, które z wchodzących w grę praw będzie właściwe w odniesieniu do spraw wyraźnie nieprzyporządkowanych przez strony do zakresu żadnego spośród zbiegających się statutów.

Z rozwiązania uregulowanego w omawianym art. 3 ust. 1 rozporządzenia strony powinny korzystać w sposób przemyślany, unikając jednocześnie nadmiernego rozczłonkowania statutu kontraktowego i poddawania przypadkowo wyodrębnionych elementów stosunku obligacyjnego, zaliczanych do jego zakresu, właściwości zbyt wielu systemów prawnych. Może to prowadzić do unicestwienia podstawowej zalety wynikającej z wyboru prawa, jaką jest pewność stron co do regulacji prawnej znajdującej zastosowanie do nawiązanego przez nie stosunku ((...) [w:] (...), Prawo właściwe dla zobowiązań umownych - rozporządzenie (WE) Nr 593/2008 ((...). Komentarz, Warszawa 2013, art. 3).

Wyrok SE Gdańsk – Północ w Gdańsku z dnia 16 grudnia 2021 r., I C 1113/20

Standard: 80363 (pełna treść orzeczenia)