Prawo właściwe dla obowiązkowego ubezpieczenia (art. 29 p.p.m.)
Prawo prywatne międzynarodowe
Zgodnie z art. 18 rozporządzenia Nr 864/2007 osoba, która poniosła szkodę, może wystąpić z roszczeniem o odszkodowanie bezpośrednio przeciwko ubezpieczycielowi osoby odpowiedzialnej, jeżeli przewiduje to prawo właściwe dla zobowiązania pozaumownego lub prawo właściwe dla umowy ubezpieczeniowej.
Katalog zdarzeń, w których bezpośrednie powództwo przeciwko ubezpieczycielowi osoby odpowiedzialnej będzie możliwe, jest katalogiem otwartym, uzależnionym od prawa poszczególnych państw członkowskich UE. Na gruncie prawa polskiego możliwość taka dotyczy wszystkich przypadków obowiązkowego ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej, jak również dobrowolnej umowy zawartej przez ubezpieczyciela z ubezpieczonym, albowiem niniejsza możliwość wynika z normy art. 822 k.c.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 27 marca 2019 r., I ACa 94/18
Standard: 80301 (pełna treść orzeczenia)
Artykuł 27 rozporządzenia nr 864/2007 należy interpretować w ten sposób, że art. 28 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/103/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych i egzekwowania obowiązku ubezpieczania od takiej odpowiedzialności, transponowany do prawa krajowego, nie stanowi przepisu prawa Unii ustanawiającego normy kolizyjne odnoszące się do zobowiązań pozaumownych w rozumieniu rzeczonego art. 27 rozporządzenia.
Ani z treści, ani z celów dyrektywy 2009/103 nie wynika, by miała ona ustanawiać jakiekolwiek normy kolizyjne (wyrok z dnia 21 stycznia 2016 r., ERGO Insurance i Gjensidige Baltic, C‑359/14 i C‑475/14).
Dyrektywa 2009/103 ogranicza się bowiem do nałożenia na państwa członkowskie obowiązku ustanowienia przepisów mających zapewnić ochronę osób poszkodowanych w wypadkach drogowych oraz posiadaczy uczestniczących w nich pojazdów (wyrok z dnia 21 stycznia 2016 r., ERGO Insurance i Gjensidige Baltic, C‑359/14 i C‑475/14
Wyrok TSUE z dnia 31 stycznia 2019 r., C-149/18
Standard: 80299 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 80320