Pojęcie „działalności zawodowej lub gospodarczej w rozumieniu art. 6 ust. 1 Rzym I

Art. 6 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I) należy interpretować w ten sposób, że: pojęcie „działalności zawodowej lub gospodarczej” obejmuje nie tylko działalność na własny rachunek, lecz również pracę najemną.

Umowa zawarta między pracownikiem a osobą trzecią wobec pracodawcy wskazanego w umowie o pracę, na mocy której osoba ta ponosi bezpośrednią odpowiedzialność wobec pracownika za zobowiązania tego pracodawcy wynikające z umowy o pracę, do celów stosowania przywołanych przepisów nie jest umową zawartą poza zakresem wszelkiej działalności gospodarczej lub zawodowej i niezależnie od nich oraz w celu, którego nie można uznać za związany z taką działalnością.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału jedynie umowy zawarte poza zakresem jakiejkolwiek działalności zawodowej lub gospodarczej i niezależnie od nich oraz w celu, którego nie można uznać za związany z taką działalnością, mające na celu jedynie zaspokojenie własnych prywatnych potrzeb konsumpcyjnych osoby, są objęte zakresem szczególnego systemu przewidzianego w owym rozporządzeniu w dziedzinie ochrony konsumenta uznawanego za słabszą stronę umowy; natomiast tego rodzaju ochrona nie znajduje uzasadnienia w przypadku umów, których celem jest działalność zawodowa lub gospodarcza (zob. podobnie wyrok z dnia 10 grudnia 2020 r., Personal Exchange International, C-774/19).

 Oznacza to, że jakiekolwiek rozróżnienie w zależności od tego, czy działalność zawodowa jest działalnością na własny rachunek, czy też pracą najemną, nie wynika z tego orzecznictwa, zgodnie z nim należy zbadać jedynie, czy umowa została zawarta poza zakresem działalności zawodowej lub gospodarczej i niezależnie od nich oraz w celu, którego nie można uznać za związany z taką działalnością.

Wyrok SN z dnia 20 października 2022 r., C-604/20

Standard: 80258 (pełna treść orzeczenia)