Wymóg uwzględnianie prawa tego państwa, w którym sporządzono subskrybowany akt stanu cywilnego
Transkrypcja zagranicznego aktu stanu cywilnego (art. 104 p.a.s.c.)
Ustalenie, w jakiej funkcji zostały ujawnione poszczególne informacje zawarte w akcie stanu cywilnego sporządzonym za granicą może być warunkowane potrzebą uwzględniania prawa tego państwa, w którym sporządzono dany akt.
Ustawodawstwa poszczególnych krajów w zakresie dotyczącym rejestracji stanu cywilnego różnią się między sobą. Stąd treść, graficzny układ, czy znaczenie poszczególnych wpisów w aktach stanu cywilnego sporządzanych przez uprawnione organy różnych państw mogą od siebie odbiegać. Tę specyfikę podlegających transkrypcji zagranicznych aktów stanu cywilnego trafnie dostrzegł Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 8 maja 2015 r., III CSK 296/14.
O zasadach sporządzenia aktów (dokumentów) stanu cywilnego, w tym o tym, jakie dane w nich wpisywane, w jakim układzie graficznym, w jakiej kolejności i w jakiej funkcji następuje ich ujawnienie, rozstrzyga wyłącznie prawo tego państwa, w którym sporządzony został dany akt. Na podstawie tego prawa należy więc oceniać to, w jakiej funkcji ujawnione zostały poszczególne dane zawarte w akcie stanu cywilnego. Oznacza to jednak też to, że - ze względu na konieczność zachowania tożsamości między treścią zagranicznego aktu stanu cywilnego a treścią powstałego wskutek transkrypcji jego polskiego odpowiednika - przy jej dokonywaniu identyfikowanie funkcji poszczególnych wpisów w akcie zagranicznym warunkowane może być potrzebą uwzględniania prawa tego państwa, w którym go sporządzono. W przeciwnym razie powstaje ryzyko zniekształcenia treści zagranicznego aktu stanu cywilnego przy jego transkrypcji oraz sporządzenia nieprawidłowego pod względem treści polskiego aktu stanu cywilnego
Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2020 r., II OSK 3320/18
Standard: 79996 (pełna treść orzeczenia)
Wpisy zawarte w zagranicznym akcie stanu cywilnego powinny być przenoszone w ramach transkrypcji w taki sposób, aby w polskich księgach stanu cywilnego i w powstałym wskutek transkrypcji polskim akcie stanu cywilnego zachowały swoją tożsamość nie tylko pod względem ich brzmienia, ale także funkcji.
Transkrypcja do polskich ksiąg stanu cywilnego zagranicznego aktu stanu cywilnego polega na odzwierciedleniu treści tego aktu w polskim języku urzędowym i w obowiązującej w Polsce formie rejestracji urodzeń, małżeństw i zgonów (por. na gruncie miarodajnego w niniejszej sprawie art. 73 ust. 1 p.a.s.c. postanowienia SN z dnia 8 sierpnia 2003 r., V CK 6/02 i z dnia 16 marca 2007 r., III CSK 380/06).
O zasadach sporządzania aktów (dokumentów) stanu cywilnego, w tym o tym, jakie dane są w nich wpisywane, w jakim układzie graficznym, w jakiej kolejności i w jakiej funkcji następuje ich ujawnienie, rozstrzyga wyłącznie prawo tego państwa, w którym sporządzony został dany akt (por. postanowienie SN z dnia 8 sierpnia 2003 r., V CK 6/02). Na podstawie tego prawa należy więc oceniać to, w jakiej funkcji ujawnione zostały poszczególne dane zawarte w akcie stanu cywilnego. Oznacza to jednak też to, że – ze względu na konieczność zachowania tożsamości między treścią zagranicznego aktu stanu cywilnego a treścią powstałego wskutek transkrypcji jego polskiego odpowiednika – przy jej dokonywaniu identyfikowanie funkcji poszczególnych wpisów w akcie zagranicznym warunkowane może być potrzebą uwzględniania prawa tego państwa, w którym go sporządzono. W przeciwnym razie powstaje ryzyko zniekształcenia treści zagranicznego aktu stanu cywilnego przy jego transkrypcji oraz sporządzenia nieprawidłowego pod względem treści polskiego aktu stanu cywilnego.
Postanowienie SN z dnia 8 maja 2015 r., III CSK 296/14
Standard: 65577 (pełna treść orzeczenia)