Powództwo o sprostowanie świadectwa pracy jako wniosek o przywrócenie terminu z art. 264 § 2 k.p.

Wniesienie powództwa o sprostowanie świadectwa pracy nie może być potraktowane jako wniosek o przywrócenie terminu z art. 264 § 2 k.p.

Rzeczywiście, przyjmuje się, że wniosek o przywrócenie terminu do żądania odszkodowania może być złożony w sposób dorozumiany przez wniesienie po terminie powództwa (por. uzasadnienie uchwały składu siedmiu sędziów z dnia 14 marca 1986 r., III PZP 8/86). Nie powinno jednak budzić wątpliwości, że taki sposób złożenia wniosku o przywrócenie tego terminu może być przyjęty tylko w razie wytoczenia powództwa o przywrócenie do pracy lub o odszkodowanie z tytułu prawnie wadliwego rozwiązania (stwierdzenia wygaśnięcia) stosunku pracy. Inaczej mówiąc, nie można uznać, aby pracownik złożył wniosek o przywrócenie terminu z art. 264 § 2 k.p. w ten sposób, że wniósł pozew z innym żądaniem. Pojęcie „faktycznego żądania”, którym posługuje się Sąd drugiej instancji, nie jest znane prawu procesowemu. Wręcz odwrotnie, zgodnie z art. 187 § 1 pkt 1 k.p.c. pozew powinien zawierać dokładne określenie żądania, a według art. 325 k.p.c. sentencja wyroku powinna zawierać rozstrzygnięcie o żądaniach stron.

Wyrok SN z dnia 5 lutego 2002 r., I PKN 845/00

Standard: 79662 (pełna treść orzeczenia)