Strona podmiotowa przestępstwa z art. 310 k.k.

Przestępstwo z art. 310 k.k. jest umyślne, popełnione w formie zamiaru bezpośredniego, tj. sprawca odpowiada tylko wtedy, gdy działa, chcąc podrobić lub przerobić pieniądz albo dokument równoważny lub chcąc usunąć oznakę umorzenia z tych przedmiotów. Natomiast nie jest to przestępstwo kierunkowe. Popełnione zostaje ono niezależnie od celu, w jakim sprawca działa. Sposób wpuszczenia w obieg także nie ma znaczenia.

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 29 października 2020 r., II AKa 69/20

Standard: 79446 (pełna treść orzeczenia)

Przedmiotem ochrony czynu zabronionego z art. 310 k.k. jest niezakłócony i bezpieczny obrót pieniędzmi i papierami wartościowymi. Zatem o podrobieniu pieniędzy możemy mówić dopiero wówczas, gdy wykonano taką imitację, że mogła ona uchodzić za oryginał. Sprawca musi bowiem obejmować swym zamiarem wytworzenie rzeczywistego falsyfikatu pieniądza, mającego stanowić substytut w obrocie finansowym, nie zaś rekwizytu przeznaczonego do innych , wymyślonych przez sprawcę zastosowań i zadań (por. wyrok SA w Gdańsku z dnia 10 lipca 2019r. , II AKa 165/19).

Sprawca swym zamiarem obejmuje wytworzenie rzeczywistego falsyfikatu pieniądza, mającego stanowić jego substytut w obrocie finansowym, nie zaś jedynie rekwizyt, przeznaczony do innych wymyślonych przez sprawcę zachowań i zadań.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 17 czerwca 2020 r., II AKa 130/20

Standard: 79448 (pełna treść orzeczenia)