Wyrok z dnia 2020-10-29 sygn. II AKa 69/20

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 69/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...). – (...)

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

Błąd w ustaleniach faktycznych przyjęty za podstawę przedmiotowego rozstrzygnięcia, skutkujący ustaleniem błędnej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonego. Sąd I instancji przyjął, że oskarżona popełniła czyn polegający na tym, że w (...) w W. działając czynem ciągłym, w krótkich odstępach czasu z góry powziętym zamiarem sfałszowała dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej w postaci weksla in blanco, w ten sposób, że podrobiła podpis A. K., po czym użyła tak sfałszowanego dokumentu w pośrednictwie kredytowym, co miało stanowić czyn z art.310 § 1 kk w zw. z art.310 § 3 kk i z art.310 § 2 kk w zw. z art.310 § 3 kk w zw. z art.11 § 2 kk i z art.12 § 1 kk. Sąd I instancji nie uwzględnił jednak, że dla bytu przestępstwa z art.310 kk istotne jest to, czy sprawca zamierzał posłużyć się sfałszowanym środkiem płatniczym jako autentycznym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut apelacji bezzasadny w stopniu oczywistym. Argumentacja zawarta w przedmiotowej apelacji sprowadza się w pierwszym rzędzie do nieuzasadnionej, bezpodstawnej polemiki
z prawidłowymi ustaleniami Sądu Okręgowego w Poznaniu. Zasadza się ona na innej, niż przyjęta przez sąd I instancji ocenie materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnień samej oskarżonej. Podkreślić przy tym należy, że zaproponowana przez obrońcę ocena materiału dowodowego jest całkowicie dowolna i nie znajduje żadnego uzasadnienia w prawidłowo zebranym materiale dowodowym, który jak już wspomniano został należycie rozważony. Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych dokonanych przez sąd I instancji może być tylko wówczas słuszny, gdy zasadność ocen i wniosków, wyprowadzonych przez sąd meriti z okoliczności ujawnionych, w toku postępowania sądowego, nie odpowiada prawidłowości logicznego rozumowania. Ustalenia faktyczne wyroku nie wykraczają jednak poza ramy swobodnej oceny dowodów, gdy poczynione zostały na podstawie wszechstronnej analizy przeprowadzonych dowodów, których ocena nie wykazuje błędów natury faktycznej czy logicznej, zgodna jest ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego oraz prowadzi do sędziowskiego przekonania, odzwierciedleniem którego powinno być uzasadnienie orzeczenia. Reasumując należy więc przyjąć, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną zawartą w treści przepisu art.7 kpk wówczas gdy jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy całokształtu okoliczności sprawy i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy, stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść jak i niekorzyść oskarżonego, jest wyczerpujące i logiczne
z uwzględnieniem wskazań wiedzy i zasad doświadczenia życiowego ( vide: wyroki Sądu Najwyższego z 20.02.1975r., II KR 355/74, publ. OSNKW 1975/9/84; z 22.01.1975r, I KR 197/74, publ. OSNKW 1975/5/58; z 5.09.1974r., II KR 114/74, publ. OSNKW 1975/2/28; z 22.02.1996r.,
II KRN 199/95, publ. PiPr. 1996/10/10; z 16.12.1974r., Rw 618/74, publ. OSNKW 1975/3-4/47 ). Przypomnieć w tym miejscu należy, że zgodnie z art.7 kpk organy postępowania, a więc także
i sąd, kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Zgodnie z panującym w orzecznictwie poglądem ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9.11.1990r., publ. OSNKW 1991/9/41 ), przekonanie sądu
o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art.7 kpk wtedy m. in. gdy:

⚫

jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy
( art.410 kpk ) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art.2 § 2 kpk),

⚫

stanowi wynik rozważenia wszystkich tych okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego ( art.4 kpk ),

⚫

jest wyczerpująco i logicznie – z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego – uargumentowane w uzasadnieniu wyroku ( art.424 § 1 pkt 1 i 2 kpk ).

Mając powyższe uwagi na względzie, uznać obiektywnie należy, że ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego została dokonana przez sąd I instancji z uwzględnieniem zasad sformułowanych w przepisie art.7 kpk. Nie sposób przy tym nie zauważyć, że oskarżona będąc trzykrotnie przesłuchiwana w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym przyznawała się do wszystkich stawianych jej zarzutów, w tym także tego dot. czynu przypisanego jej w pkt 2 zaskarżonego wyroku. Składając wyjaśnienia nie kwestionowała swojej winy i sprawstwa : „… przyznaję się do wszystkich trzech postawionym mi zarzutów. Bardzo żałuję swoich czynów […]…ja by otrzymać tą pożyczkę w kwocie (...) zł; wypełniłem za A. K. wszystkie dokumenty, w tym deklarację wekslową i weksel in blanco podpisując je… ” ( vide: k.357v ).
Nie sposób podzielić stanowiska zawartego na s.3 apelacji, że „ weksel in blanco stanowił wyłącznie załącznik do umowy kredytowej i nie miała ona zamiaru w jakikolwiek sposób się nim posłużyć”. Już z wyjaśnień oskarżonej wynika, że takim sfałszowanym wekslem posłużyła się
w pośrednictwie kredytowym by uzyskać przedmiotową pożyczkę. Przestępstwo z art.310 § 1 kk popełnia ten kto podrabia albo przerabia polski albo obcy pieniądz, polski albo obcy znak pieniężny, który został ustalony jako prawny środek płatniczy, jednak nie został jeszcze wprowadzony do obiegu, inny środek płatniczy albo dokument uprawniający do otrzymania sumy pieniężnej albo zawierający obowiązek wypłaty kapitału, odsetek, udziału w zyskach albo stwierdzenie uczestnictwa w spółce lub z pieniędzy, innego środka płatniczego albo z takiego dokumentu usuwa oznakę umorzenia. Z kolei sprawcą przestępstwa z art.310 § 2 kk jest ten, kto to pieniądz, inny środek płatniczy lub znak pieniężny albo dokument określone w § 1 puszcza w obieg albo go w takim celu przyjmuje, przechowuje, przewozi, przenosi, przesyła albo pomaga do jego zbycia lub ukrycia. Dokumentami uprawniającymi do podjęcia sumy pieniężnej są takie, z których posiadaniem wiąże się prawo do otrzymania określonej sumy. Do tej kategorii należą także wszystkie rodzaje weksli w rozumieniu ustawy z 28.04.1936 r. – Prawo wekslowe (Dz.U. z 2016 r. poz. 160; vide: postanowienie SN z 5.04.2017 r., III KK 121/17, LEX nr 2298276). Konieczne jest jednak, aby dokument spełniał warunki określone dla weksla w przepisach prawa wekslowego ( vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 7.10.1998 r., II AKa 302/98 ). Jest to przestępstwo umyślne, popełnione w formie zamiaru bezpośredniego, tj. sprawca odpowiada tylko wtedy, gdy działa, chcąc podrobić lub przerobić pieniądz albo dokument równoważny lub chcąc usunąć oznakę umorzenia z tych przedmiotów. Natomiast nie jest to przestępstwo kierunkowe. Popełnione zostaje ono niezależnie od celu, w jakim sprawca działa, stąd też dywagacje obrońcy zawarte w apelacji są pozbawione racji bytu. Pozostają one zresztą w rażącej rozbieżności z kolejnymi twierdzeniami samej oskarżonej, co świadczy jednoznacznie o koniunkturalizmie zarzutu. Został on podniesiony dopiero po wymierzeniu oskarżonej kary i ma na celu wyłącznie jej uniknięcie. W orzecznictwie pogląd ten uznać należy za utrwalony, czego dowodem są m.in. wyroki Sądu Najwyższego z dnia 24.04.1976r. ( II KR 56/76 ), czy też Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 7.11.2013r. ( II AKa 179/13 ), który wskazał wprost, że cel, jaki przyświeca sprawcy czynu z art.310 § 1 kk, jest obojętny, ale zamiar już nie, przestępstwo to może być bowiem popełnione wyłącznie umyślnie. Sytuacja taka miała niewątpliwie miejsce w realiach niniejszej sprawy, czego dowodem są przytoczone powyżej wyjaśnienia samej oskarżonej. Chcąc uzyskać pożyczkę sfałszowała weksel in blanco a następnie w tym celu użyła go w pośrednictwie kredytowym. Tym samym puściła go w obieg w rozumieniu art.310 § 2 kk. Istotne jest, że miała rzecz jasna świadomość, że weksel sfałszowany, skora sama wcześniej tego się dopuściła. Sposób wpuszczenia w obieg nie ma znaczenia ( vide: Konarska-Wrzosek V. (red.), Lach A., Lachowski J., Oczkowski T., Zgoliński I., Ziółkowska A. Kodeks karny. Komentarz do art.310, teza 7, publ. WKP, 2020 ). Nie także znaczenia czy oskarżona miała zamiar spłaty pożyczki, którą weksel ten zabezpieczał.

Wniosek

1.  o zmianę wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu z art.310 § 1 i 2 kk,

ewentualnie o :

2.  uchylenie zaskarżonego wyroku i skierowanie sprawy do sądu I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Brak możliwości uwzględnienia ww. wniosków jest wynikiem uznania zarzutu apelacji za bezzasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1pkt 1-7 wyroku Sądu Okręgowego w P. z dnia (...)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Uznanie zarzutu apelacji za bezzasadny i brak okoliczności uzasadniających zmianę lub uchylenia wyroku z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt 2

pkt 3

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie art.29 ust.2 ustawy z dnia
26 maja 1982r. prawo o adwokaturze ( tj. Dz.U. Nr 16, poz. 124 z późn.zm. ) i § 1,
§ 2 pkt 1 i 2, § 4 ust.1-3, § 17 ust.2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
z dnia 3.10.2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu ( tj. Dz.U. z 2019, poz. 18 ).
Z tego też tytułu sąd zasądził na rzecz adw. I. T. kwotę 738 zł; ( w tym 23 % podatek VAT ).

Na postawie art.624 § 1 kpk zwolniono oskarżoną z obowiązku uiszczenia Skarbowi Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, mając na uwadze aktualną sytuację majątkową ww. i należności jakie ją obciążają.