Rozpoznanie zażalenia w trybie art. 395 § 2 k.p.c. w granicach zaskarżenia

Sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, stosując art. 395 § 2 k.p.c., rozpoznaje zażalenie w granicach zaskarżenia (art. 378 w związku z art. 397 § 2 k.p.c.), co oznacza zakaz wykraczania poza te granice.

Stosując przepis art. 395 § 2 k.p.c. sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, działa jako sąd „zażaleniowy", a więc na podstawie unormowań dotyczących postępowania zainicjowanego zażaleniem strony. Zgodnie zaś z art. 378 k.p.c., stosowanym odpowiednio na mocy art. 397 § 2 k.p.c., sąd rozpoznaje zażalenie w granicach zaskarżenia. Jak wskazuje się w orzecznictwie, obowiązek rozpoznania sprawy w granicach apelacji (co odnosi się też odpowiednio do granic zaskarżenia zażaleniem) oznacza zakaz wykraczania przez sąd drugiej instancji poza te granice oraz nakaz rozważenia wszystkich podniesionych zarzutów i wniosków (por. między innymi postanowienie SN z dnia 21 sierpnia 2003 r., III CKN 392/01, a także wyrok SN z dnia 2 października 2009 r., II PK 97/09).

Postanowienie SN z dnia 18 października 2011 r., III PZ 8/11

Standard: 79155 (pełna treść orzeczenia)