Nadużycie zaufania przez zaniechanie (art. 296 k.k.)

Przestępstwo z art. 296 § 1 kk jest przestępstwem skutkowym. Do jego znamion należy skutek w postaci wyrządzenia mocodawcy znacznej szkody majątkowej. Między skutkiem w postaci wyrządzenia znacznej szkody majątkowej a zachowaniem się sprawcy, polegającym na nadużyciu uprawnień lub niedopełnieniu obowiązków, zachodzić musi szczególna więź.

W wypadku, gdy sprawca zrealizował znamię czynności sprawczej przez działanie, konieczne jest ustalenie związku przyczynowego. W wypadku zaniechania - ustalenie, że na sprawcy ciążył obowiązek określonego działania.

Zarówno w wypadku działania, jak i zaniechania, konieczne jest ustalenie szczególnego powiązania normatywnego, przesądzającego istnienie stosunku sprawstwa ( vide: wyroki SN z dnia 8 lutego 2000r., V KKN 557/99 oraz z dnia 3 lutego 2005r., III KK 339/04). Samo bowiem tylko nadużycie uprawnień lub niedopełnienie obowiązków przez osobę, o której mowa w art. 296 § 1 kk, odpowiedzialności karnej na podstawie tego przepisu powodować zatem nie może. 

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 28 grudnia 2017 r., II AKa 238/17

Standard: 78447 (pełna treść orzeczenia)

Nie jest wystarczające punktowanie wszystkich niedociągnięć, braków organizacyjnych czy nawet konkretnych zaniedbań czy zaniechań, ale należy wykazać, że zaniechania te stanowiły niedopełnienie obowiązków ciążących na oskarżonych oraz że pozostają one w związku przyczynowym z powstaniem szkody. 

Wyrok SA w Katowicach z dnia 22 czerwca 2017 r., II AKa 69/17

Standard: 78523 (pełna treść orzeczenia)