Znaczna wartość przywłaszczonego mienia (art. 294 k.k.)

Nieprawidłowe jest powoływanie przepisu art. 11 § 2 kk w kwalifikacji prawnej i w podstawie skazania za czyn z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk. Powołane przepisy części szczególnej Kodeksu karnego nie pozostają w żadnym razie w zbiegu kumulatywnym, bowiem nie mamy tu do czynienia z sytuacją, gdy jeden czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch przepisach ustawy (art. 294 § 1 kk samoistnie nie określa znamion czynu zabronionego), ale jest to wypadek, gdzie opis typu kwalifikowanego czynu zawarty jest w dwóch przepisach.

Powyższe stanowi przejaw zabiegu legislacyjnego ustawodawcy, skutkiem którego odzwierciedleniem kwalifikowanej postaci jednego z występków wymienionych w art. 294 § 1 kk jest przyjęcie konstrukcji kwalifikacji złożonej, której składowymi są przepis art. 294 § 1 kk oraz przepis odpowiadający jednemu z typów podstawowych przestępstw enumeratywnie w tym przepisie wymienionych.

W konsekwencji niezasadne jest również odwoływanie się do treści art. 11 § 3 kk w podstawie wymiaru kary za występek, którego znamiona kwalifikujące określa art. 294 § 1 kk.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 17 grudnia 2020 r., II AKa 19/20

Standard: 78299 (pełna treść orzeczenia)

W przypadku przestępstwa z art. 284 k.k. o jego kwalifikowanej postaci z art. 294 § 1 k.k. decyduje nie wysokość szkody, a wartość przywłaszczonego mienia (wyrok SA w Katowicach z 4 sierpnia 2017 r., II AKa 128/17).

Wyrok SA w Pozaniu z dnia 24 października 2019 r., II AKa 57/19

Standard: 78073 (pełna treść orzeczenia)