Zamiar przywłaszczenia powierzonej rzeczy ruchomej; animus rem sibi habendi (art. 284 § 2 k.k.)

Przestępstwo sprzeniewierzenia uregulowane w art. 284§2 k.k. jest przestępstwem tzw. kierunkowym. Oznacza to, że sprawcy udowodnić należy, iż rzecz cudza została mu powierzona, co do której podjął on zamiar zatrzymania bądź to dla siebie, bądź to dla innej osoby nie posiadając do tego żadnego tytułu / animus rem sibi habendi/.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2024 r., VIII AKa 120/23

Standard: 77994 (pełna treść orzeczenia)

Przestępstwo określone w art. 284 § 2 k.k. należy do kategorii tzw. przestępstw kierunkowych. Kodeks wymaga, aby zachowanie sprawcy było ukierunkowane na określony cel; tym celem jest włączenie cudzej rzeczy ruchomej lub cudzego prawa majątkowego do majątku sprawcy bądź postępowanie z tą rzeczą albo prawem majątkowym jak z własnym w inny sposób, np. darowanie go innej osobie itp. Wyklucza to możliwość popełnienia przestępstwa przywłaszczenia z zamiarem wynikowym (por. L. Gardocki, Prawo karne..., s. 302; A. Marek, Prawo karne..., s. 530).

W związku z powyższym do przyjęcia realizacji znamion przestępstwa przywłaszczenia od strony podmiotowej konieczne jest wykazanie, że oprócz obiektywnego rozporządzenia przez sprawcę cudzą rzeczą ruchomą, jego działaniu towarzyszył zamiar tzw. animus rem sibi habendi, tj. zamiar zatrzymania tej rzeczy dla siebie albo dla innej osoby, bez żadnego ku temu tytułu i ekwiwalentu, lub zamiar przejęcia dla siebie cudzego prawa majątkowego 

Wyrok SA w Poznaniu z dnia 18 października 2022 r., II AKa 3/22

Standard: 78007 (pełna treść orzeczenia)