Zarzut nieorzeczenia warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności

Wynikająca z art. 69 § 1 k.k. instytucja warunkowego zawieszenia wykonania kary ma charakter fakultatywny, co oznacza, że zaniechanie jej zastosowania nie może stanowić obrazy prawa materialnego. Sąd bowiem jedynie może, ale nie musi, zastosować warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności.

Warunkowe zawieszenie wykonania kary jest rozstrzygnięciem w sferze wymiaru kary.

Niewspółmierność kary nie może być kwestionowana w kasacji, jeśli orzeczenie w tym względzie nie narusza przepisu prawa nakazującego zastosowanie zawartej w nim normy. 

Wyrok SN z dnia 26 lutego 2019 r., V KK 71/18

Standard: 77260 (pełna treść orzeczenia)

Skorzystanie przez Sąd z instytucji warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności pozostaje w sferze tzw. sędziowskiego uznania i jest konsekwencją dokonanych ustaleń w zakresie wymiaru kary. Nieorzeczenie takiego zawieszenia nie może zatem być uznane za naruszenie (i to „rażące”) prawa materialnego, a rozważane może być jedynie w płaszczyźnie niewspółmierności kary, co z kolei nie może być powodem kasacji, zaś obraza prawa materialnego zachodzi dopiero wtedy, gdy dojdzie do błędnej wykładni danego przepisu lub też do zastosowania albo niezastosowania przepisu zobowiązującego sąd do bezwzględnego jego respektowania (postanowienie SN z dnia 19 czerwca 1996 r., sygn. II KZ 20/96)

Postanowienie SN z dnia 26 września 2007 r., IV KK 265/07

Standard: 77259 (pełna treść orzeczenia)