Dopuszczalność popełnienia przestępstw z art. 200a § 1 i 2 k.k. w formie usiłowania
Seksualne nagabywanie małoletniego; przestępstwo groomingu (art. 200a § 2 k.k.)
Kwestia dopuszczalności popełnienia przestępstwa z art. 200a § 2 k.k. w formie usiłowania nie jest wykluczona.
Wyrażane są tym zakresie rozbieżne stanowiska, przy czym stanowisko przyjęte przez Sąd odwoławczy nie jest tu stanowiskiem dominującym. Sąd odwoławczy wskazał na jedno z nich, które następnie przyjął za własne (por. M. Małecki, Grooming (karalne przygotowanie do przestępstwa pedofilskiego), PiP 2011, z. 7/8; tenże Glosa do postanowienia SN z 17 marca 2016 r., IV KK 380/15, PS 2018, nr 1). Nie odniósł się jednak do poglądów odmiennych. Takie odmienne stanowisko prezentuje również Sąd Najwyższy w swym orzecznictwie, dopuszczając wprost odpowiedzialność karną za usiłowanie przestępstwa z art. 200a § 1 i 2 k.k. (tak postanowienie SN z dnia 23 listopada 2017 r., V KK 227/17). Stanowisko podobne wyrażane jest w literaturze.
Na możliwość popełnienia przestępstwa z art. 200a § 2 k.k. w formie usiłowania wskazują M. Kulik i M. Budyn-Kulik, którzy podkreślają m.in. „że jako usiłowanie popełnienia omawianego czynu należy traktować zachowanie sprawcy, który bezpośrednio zmierzał do złożenia propozycji, jednak jej nie złożył, np. nie zamieścił w sieci przygotowanego wcześniej ogłoszenia czy napisanego listu. Jest usiłowaniem popełnienia omawianego czynu także złożenie propozycji (też w sytuacji, kiedy dotarła ona do adresata), jeżeli sprawca nie podjął żadnego zachowania zmierzającego do jej zrealizowania.” Podobny pogląd wyraził M. Bielski, zdaniem którego nie znajduje wsparcia w treści przepisów ustawy karnej pogląd uznający in abstracto niemożność usiłowania przestępstw abstrakcyjnego narażenia na niebezpieczeństwo. Wskazuje on jednocześnie na istotne dla rozpoznawanej sprawy błędy co do wieku osoby z którą sprawca nawiązuje kontakt za pośrednictwem systemu telekomunikacyjnego lub sieci telekomunikacyjnej.
Stanowisko to podziela także Sąd Najwyższy orzekający w niniejszej sprawie.
Wyrok SN z dnia 23 lipca 2020 r., III KK 281/19
Standard: 76923 (pełna treść orzeczenia)
Konstrukcja art. 200a § 1 i 2 k.k. jednoznacznie wskazuje na przyjęcie w tych normach odpowiedzialności za sui generais przygotowanie, czyli przygotowanie, które w swej istocie stało się sprawstwem danego czynu zabronionego mającego samodzielny i pierwotny byt. Skutkiem takiej zaś regulacji jest to, że przestępstwa stanowiące sui generalis przygotowanie można popełnić w formie usiłowania i dokonania, gdy tymczasem w przestępstwach, gdzie występuje jedynie karalne przygotowanie jako forma stadialna dokonania czynu zasadniczego jest to niemożliwe a priori, co oczywiste, bowiem w jednej formie stadialnej nie mogą występować inne formy stadialne
Wyrok SO w Łodzi z dnia 17 maja 2019 r., V Ka 247/19
Standard: 76930 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 76926