Prawnokarna ochrona kopii dokumentu, wydruku komputerowego (art. 115 § 14 k.k.)

Błędne jest twierdzenie, iż prawnokarnej ochronie podlega wyłącznie oryginał dokumentu, nie zaś jego wydruk komputerowy. Takie wąskie rozumienie dokumentu w świetle art. 115 § 14 k.k. jest nieuprawnione. Zawarta w tym przepisie definicja „dokumentu” nie zawiera żadnego dodatkowego wymogu, aby scharakteryzowany w niej „każdy przedmiot” wyposażony był w jakiekolwiek dodatkowe cechy, a zwłaszcza atrybuty autentyczności. Nie jest zatem uprawnione wprowadzanie rozróżnienia, że pismo podrobione przez fałszerza pismem ręcznym, maszynowym, napisane na komputerze itp. jest dokumentem w ujęciu prawa karnego, a spreparowane przy użyciu kserografu czy też przesłane faxem dokumentem nie jest (postanowienie SN z dnia 5 grudnia 2002 r., II KK 153/02), jak też pismu przesłanemu drogą elektroniczną, czy też wydrukowi komputerowemu.

W definicji dokumentu nie zawężono bowiem cech „każdego przedmiotu”, który może być dokumentem, do określonych wytworów materialnych, a więc może nim być także wytwór uzyskany za pomocą kserografu lub komputera, jak i pismo przesłane faxem lub drogą elektroniczną.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 13 lipca 2017 r., II AKa 222/17

Standard: 75803 (pełna treść orzeczenia)

Odpowiedź na pytanie, czy niepotwierdzona za zgodność z oryginałem kserokopia wypisu aktu notarialnego może stanowić dowód stosunku prawnego, a przede wszystkim, czy z uwagi na formę może być przedmiotem, z którym jest związane określone prawo, albo który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne, ocenić należy na tle okoliczności konkretnej sprawy.

Wydaje się bowiem, że może on stanowić wyłącznie informację o tym, że czynność prawna (umowa kupna sprzedaży i darowizny dotycząca nieruchomości) została zawarta, lecz dla jej faktycznego potwierdzenia, czy „udokumentowania”, kserokopia takiego dokumentu nie byłaby wystarczająca.

Choć Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 04 grudnia 2002 r., sygn. akt III KKN 370/00 przyjął, że „nie sposób podzielić poglądu, że kserokopia nie jest dokumentem w rozumieniu art. 270 § 1 k.k.” a Sąd Apelacyjny w Warszawie w wyroku z dnia 09 grudnia 2013 r.,  II AKa 392/13 uznał, że „nie ma (…) znaczenia forma, w jakiej utrwalona została mająca znaczenie prawne treść”, niemniej jednak tezy te odnieść należy - jak się wydaje - do innych sytuacji, w których wystarczającym dla udowodnienia danej czynności prawnej może być kserokopia dokumentu, czego w przypadku aktu notarialnego przyjąć nie sposób.

Wyrok SA w Katowicach z dnia 8 czerwca 2017 r., II AKa 152/17

Standard: 75807 (pełna treść orzeczenia)