Zasiedzenia nieruchomości rodziców przez dorosłe dziecko
Przedmiot zasiedzenia
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zamieszkiwanie w budynku rodziców i korzystanie z części nieruchomości przez dorosłe dziecko oraz członków jego rodziny na podstawie istniejących relacji rodzinnych nie pozwala na uznanie takiego posiadacza za samoistnego, jeżeli z okoliczności faktycznych nie wynika, aby właściciel zrezygnował ze swojego animusu co do całości przysługującego mu prawa, a zamanifestowane przez posiadacza czynności faktyczne nie wskazują na samodzielny, rzeczywisty i niezależny od woli innej osoby stan władztwa nad rzeczą.
Dotyczy to także często spotykanej sytuacji, gdy posiadacz ponosi nakłady na nieruchomość, a zamiarem rodziców jest by w przyszłości stał się jej właścicielem na skutek dziedziczenia.
Sądy meriti w motywach rozstrzygnięć wskazały na szereg okoliczności z których wynika, że właściciele nigdy nie ustąpili ze swojego władztwa odnośnie do nieruchomości, a objęcie nieruchomości w posiadanie za zgodą właściciela i posiadanie jej w zakresie przez właściciela określonym lub tolerowanym świadczy z reguły o posiadaniu zależnym ( art. 336 k.c.); (zob. m.in. postanowienie SN z 4 kwietnia 2012 r., I CSK 360/11).
Postanowienie SN z dnia 18 lipca 2023 r., I CSK 4443/22
Standard: 73680 (pełna treść orzeczenia)
Przeprowadzone w sprawie dowody, nie dają podstawy do ustalenia, że w 1974 r., czy kiedykolwiek w innym czasie, A. i M. B. przenieśli swoje posiadanie na wnioskodawczynię czy to w drodze nieformalnej umowy, czy w inny sposób, na którym to twierdzeniu wnioskodawczyni konstruowała swój wniosek. Nie sposób też wnioskować o takim fakcie z całokształtu ustalonych w sprawie okoliczności, szczególnie w świetle zasad logiki i doświadczenia życiowego. Trudno byłoby bowiem uznać taką decyzję rodziców za racjonalną i uzasadnioną okolicznościami w sytuacji, gdy wnioskodawczyni była jedną z licznego grona ich dzieci, zamieszkującą przy rodzicach analogicznie jak inne rodzeństwo, w tym także uczestniczka postępowania T. B., która zamieszkiwała tam do 1977 r., podobnie jak wnioskodawczyni - również po zamążpójściu. Materiał dowodowy tej sprawy, ale także apelacja, nie dostarczają żadnych rzeczowych argumentów przemawiających za przyjęciem, że doszło do takiego wyróżnienia wnioskodawczyni.
Postanowienie SO w Białymstoku z dnia 10 sierpnia 2018 r., II Ca 236/18
Standard: 73686 (pełna treść orzeczenia)