Renta na rzecz małoletniego (art. 444 § 2 k.c.)
Żądanie odpowiedniej renty (art. 444 § 2 k.c.)
Zwiększenie wydatków wynikające z pogorszenia szans na poprawę zdrowia, pozostającego w związku z zawinionym zaniechaniem lekarza, uzasadnia zasądzenie renty na rzecz małoletniego na podstawie art. 444 § 2 k.c.
Zagadnienia związane z rentą, o której mowa w art. 444 § 2 k.c., dochodzoną przez małoletniego, nie są wolne od kontrowersji, które jednak dotyczą przede wszystkim szkody w postaci utraty zdolności do pracy lub pogorszenia się widoków na przyszłość. Natomiast co do tego czy dziecku może być przyznana renta na skutek zwiększenia się jego potrzeb, zarówno w piśmiennictwie, jak i w orzecznictwie Sądu Najwyższego (por. m.in. orzeczenia powołane w uzasadnieniu uchwały SN (7) z dnia 17 czerwca 1963 r., III CO 38/62, uchwałę z dnia 23 października 1979 r., III CZP 66/79 i), ugruntowany jest pogląd dopuszczający taką możliwość. Renta w takim wypadku ma naprawić szkodę polegającą na istnieniu zwiększonych potrzeb, pociągających za sobą zwiększone, stałe wydatki, np. na pomoc osoby trzeciej, rehabilitację; trudności w ścisłym ustaleniu szkody nie stanowią negatywnej przesłanki roszczenia (por. m.in. wyrok SN z dnia 25 listopada 1999 r., II CKN 476/98).
Wyrok SN z dnia 17 czerwca 2009 r., IV CSK 37/09
Standard: 72570 (pełna treść orzeczenia)