Wygłoszenie uzasadnienia i jego transkrypcja (art. 331[1] i art. 326 § 3 i art. 387 § 2 k.p.c.)
Ogłoszenie wyroku i odroczenie terminu jego ogłoszenia (art. 326 k.p.c.) Uzasadnienie i metodyka jego sporządzania (art. 327[1] k.p.c. i art. 387 k.p.c.) Wyrokowanie (art. 316 – 332 k.p.c.) Uzasadnienie orzeczenia sądu II instancji (art. 387 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Uzasadnienie wygłoszone musi odpowiadać wszystkim wymaganiom przewidzianym w dawnym art. 328 § 2 k.p.c. - obecnie w art. 327[1] k.p.c. Transkrypcja to jedynie przetworzenie postaci dźwiękowej wygłoszonego uzasadnienia do postaci pisemnej (graficznej) i stanowi odzwierciedlenie tego, co zostało wygłoszone, jednak zapis powinien zostać sporządzony zgodnie z zasadami języka polskiego.
Wyrok SN z dnia 26 stycznia 2023 r., II CSKP 2174/22
Standard: 71277 (pełna treść orzeczenia)
Wygłoszenie uzasadnienia bezpośrednio po odczytaniu sentencji, po czym jego transkrypcja jest dopuszczoną przez prawo formą sporządzenia uzasadnienia, równorzędna z formą pisemną. Należy z niej jednak korzystać świadomie i z pewną powściągliwością, krytycznie rozważając taką możliwość zwłaszcza w sprawach o rozbudowanym stanie faktycznym, wielowątkowych, skomplikowanych prawnie, z udziałem licznych podmiotów (stron) oraz kumulacją przedmiotową licznych roszczeń.
Podobnie powściągliwie powinien z tej formy sporządzenia uzasadnienia korzystać sąd drugiej instancji, jeżeli nie oddala apelacji, lecz orzeka reformatoryjnie, czyli uwzględnia apelację w całości lub w części.
Wygłoszenie uzasadnienia wyroku – zamiast sporządzenia pisemnego uzasadnienia – wymaga respektowania przepisów o pisemnym uzasadnieniu wyroku (art. 331[1] § 3 k.p.c.). Stanowi to bezpośrednie odwołanie do art. 327[1] § 1 k.p.c., co oznacza, że wygłoszone uzasadnienie wyroku sądu powinno zawierać:
1) wskazanie podstawy faktycznej rozstrzygnięcia, obejmującej ustalenie faktów, które sąd uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł, i przyczyn, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej;
2) wyjaśnienie podstawy prawnej wyroku z przytoczeniem przepisów prawa.
Przepis ten (art. 327[1] § 1 k.p.c.) ma odpowiednie zastosowanie także do wygłoszonego uzasadnienia wyroku sądu drugiej instancji (art. 391 § 1 k.p.c.).
Skoro do transkrypcji wygłoszonego uzasadnienia stosuje się odpowiednio przepisy o pisemnym uzasadnieniu wyroku (art. 331[1] § 3 k.p.c.), to powinno ono spełniać wymagania konstrukcyjne określone w art. 327[1] k.p.c., w szczególności wynikające z jego § 1, co jest istotne, gdyż strony powinny znać dokładne przyczyny, dla których sąd wydał rozstrzygnięcie o określonej treści. Ma to nie tylko znaczenie procesowe (pozwala na przeprowadzenia kontroli prawidłowości rozstrzygnięcia przez sąd kasacyjny), lecz ponadto wpływa na zaufanie do organów państwa (w tym przypadku do rzetelnego rozpoznania sprawy przez sąd). W innej sprawie niż obecna zarzut naruszenia art. 327[1] k.p.c. (w związku z art. 331[1] § 3 k.p.c.) oraz art. 387 § 2 k.p.c. w związku z art. 328 § 2 k.p.c. (obecnie art. 327[1] k.p.c.) mógłby zostać uznany za zasadny, stanowiąc o zasadności skargi kasacyjnej, jednak nie w tym przypadku.
Wyrok SN z dnia 25 sierpnia 2022 r., III USKP 137/21
Standard: 70257 (pełna treść orzeczenia)