Wymóg podejmowania czynności zachowawczych w imieniu własnym, ale w interesie pozostałych
Czynności zachowawcze (art. 209 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Podejmowana samodzielnie przez któregokolwiek ze współwłaścicieli czynność zachowawcza musi zmierzać do zabezpieczenia (zaspokojenia) wspólnego interesu wszystkich współwłaścicieli (por. wyroki SN z dnia 14 października 1997 r., II CKN 389/97, z dnia 11 lutego 2010 r., I CSK 312/09).
Konstrukcja upoważnienia każdego współwłaściciela do wszelkich czynności zachowawczych nie opiera się na przedstawicielstwie ustawowym jednego współwłaściciela wobec drugiego, lecz na wzajemnej reprezentacji interesów współwłaścicieli niedziałających przez współwłaścicieli działających. Cechą tej wzajemnej reprezentacji jest to, że współwłaściciel podejmuje czynność zachowawczą w imieniu własnym, ale w interesie pozostałych współwłaścicieli (por. uz. uchwały SN (7) SN z dnia 15 września 1960 r., I CO 16/60; uz. uchwały SN (7) z dnia 25 września 1967 r., III CZP 117/66; wyrok SN z dnia 17 lutego 1997 r., II CKN2/97).
Uchwała SN z dnia 15 listopada 2018 r., III CZP 50/18
Standard: 70029 (pełna treść orzeczenia)
Czynność powinna być przedsiębrana w interesie wszystkich współwłaścicieli, a nie tylko tego spośród nich, który jej dokonuje. Z tego względu nie będzie czynnością zachowawczą takie działanie współwłaściciela, które ma na celu wyłącznie ochronę przysługującego mu udziału
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 29 czerwca 2017 r., XII C 246/17
Standard: 70053