Problem odsetek lub innego wynagrodzenia z tytułu korzystania z kapitału w razie nieważności całej umowy o kredyt
Abuzywne postanowienia w umowie pożyczki i kredytu Konsekwencje abuzywności umownego postanowienia (art. 6 D. 93/13 i art. 385[1] § 2 k.c. )
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Problematyka daty początkowej naliczania odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenia przez bank, została już w orzecznictwie dostatecznie wyjaśniona. W wyroku z 15 czerwca 2023 r., C-520/21 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wywiódł, że art. 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy 93/13 należy interpretować w ten sposób, iż nie stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą konsument ma prawo żądać od instytucji kredytowej rekompensaty wykraczającej poza zwrot miesięcznych rat i kosztów zapłaconych z tytułu wykonania tej umowy oraz poza zapłatę ustawowych odsetek za zwłokę od dnia wezwania do zapłaty, pod warunkiem poszanowania celów dyrektywy 93/13 i zasady proporcjonalności.
Nie można zatem uznać, że dopiero „upadek” umowy stanowi podstawę do naliczenia odsetek przez konsumenta. Odsetki należą się konsumentowi na zasadach ogólnych (zob. w szczególności wyrok SN: z 30 lipca 2024 r., II CSKP 296/24; z 12 września 2024 r., II CSKP 505/24, i z 30 października 2024 r., II CSKP 237/24; postanowienie SN z 26 listopada 2024 r., I CSK 2826/24 i z 24 stycznia 2025 r., I CSK 1636/24).
W konsekwencji wezwanie skierowane do banku o zwrot uiszczonych na jego rzecz rat z powołaniem się na nieważność umowy lub abuzywność postanowień umownych spełnia wymagania wezwania, o którym mowa w art. 455 k.c. Stąd też wezwanie kredytobiorcy skierowane do banku warunkuje wymagalność roszczeń konsumenta o zwrot świadczeń, które spełnił, a tym samym możliwość żądania przez niego odsetek za opóźnienie (wyrok SN z 20 września 2024 r., II CSKP 1094/23).
Postanowienie SN z dnia 20 marca 2025 r., I CSK 2315/24
Standard: 87661 (pełna treść orzeczenia)
Jeżeli umowa kredytu nie wiąże z powodu niedozwolonego charakteru jej postanowień, nie ma podstawy prawnej do żądania przez którąkolwiek ze stron odsetek lub innego wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych w okresie od spełnienia nienależnego świadczenia do chwili popadnięcia w opóźnienie co do zwrotu tego świadczenia.
Na podstawie art. 87 § 1 ustawy o Sądzie Najwyższym uchwała ma moc zasady prawnej.
Uchwała SN składzie całej Izby Cywilnej z dnia 25 kwietnia 2024 r., III CZP 25/22
Standard: 77203 (pełna treść orzeczenia)