Łapówkarz

Słownik wyrażeń znieważających, obelżywych

Informacja o zarzuceniu komukolwiek przyjęcia łapówki, bez wątpienia narusza dobra osobiste osoby pomówionej.

Do badania, czy popełniono przestępstwo uprawnione są jedynie powołane do tego konstytucyjne organy państwowe a nie dziennikarz.

Nałożenie na dziennikarza obowiązku wstrzymania się z publikacją informacji o złożonym doniesieniu do czasu podjęcia takiej decyzji, byłoby nadmiernym, nieuzasadnionym ograniczaniem zagwarantowanej konstytucyjnie wolności prasy i prawa społeczeństwa do bieżącej informacji o istotnych sprawach publicznych.

Podanie w artykule prasowym informacji o oskarżaniu powoda przez inną osobę o przyjęcie łapówki, bez wątpienia nie tylko w jego odczuciu, lecz także w ocenie innych osób (opinii publicznej), godzi w jego dobre imię i to niezależnie od tego, czy osoby trzecie uwierzyły czy nie w przyjęcie przez niego korzyści materialnej. 

Z tego względu zbędne były rozważania Sądu Okręgowego odnoszące się do tego, czy powód otrzymał sygnały, że osoby z jego otoczenia w pomówienie to uwierzyły.

Do badania, czy popełniono przestępstwo uprawnione są bowiem jedynie powołane do tego konstytucyjne organy państwowe a nie dziennikarz, który nie ma żadnych możliwości weryfikacji zarzutu stawianego przez jedną osobę, któremu druga zaprzecza. Nie ma też podstaw do kreowania po stronie dziennikarza obowiązku wstrzymania się z informacją do czasu zbadania sprawy przez Prokuraturę. Obowiązkiem prasy jest bowiem bieżące informowanie społeczeństwa o istotnych sprawach, dziejących się aktualnie, w tym także o doniesieniach składanych do Prokuratury, dotyczących przestępstw zarzucanych osobom pełniącym funkcje publiczne. Jest także oczywistym obowiązkiem prasy poinformowanie społeczeństwa o decyzjach podjętych przez odpowiednie organy w związku z doniesieniem, czemu pozwani uczynili zadość. Jednakże nałożenie na dziennikarza obowiązku wstrzymania się z publikacją informacji o złożonym doniesieniu do czasu podjęcia takiej decyzji, byłoby nadmiernym, nieuzasadnionym ograniczaniem zagwarantowanej konstytucyjnie wolności prasy i prawa społeczeństwa do bieżącej informacji o istotnych sprawach publicznych.

Wyrok SN z dnia 23 czerwca 2004 r., V CK 538/03

Standard: 69269 (pełna treść orzeczenia)

Serwis wykorzystuje pliki cookies. Korzystając z serwisu akceptujesz politykę prywatności i cookies.