Dojazd pracownika z domu do miejsca wykonywania obowiązków i z powrotem

Nie ma wątpliwości, że co do zasady dojazd pracownika z domu do miejsca wykonywania obowiązków i z powrotem nie jest wliczany do czasu pracy. Konstatacja ta znajduje odzwierciedlenie w art. 128 § 1 k.p., który czas pracy wiąże z relacją zachodzącą między "pozostawaniem w dyspozycji" a zakładem pracy (innym wyznaczonym miejscem do wykonywania pracy). Zależność ta sprawia, że pracownik podróżujący z miejsca swojego zamieszkania (czy też z miejsca, w którym realizował inne poza pracownicze potrzeby) nie znajduje się zakładzie pracy, jak również nie pozostaje w dyspozycji pracodawcy (zob. wyroki SN z dnia 16 października 2009 r., I PK 89/09; z dnia 29 listopada 2006 r., II UK 101/06; wyrok WSA w Warszawie z dnia 29 lutego 2008 r., VI SA/Wa 2235/07). Sytuacja zaczyna się zmieniać, gdy czynnik miejsca wykonywania pracy zostaje zmodyfikowany.

Wyrok SN z dnia 26 października 2022 r., II PSKP 11/22

Standard: 67788 (pełna treść orzeczenia)

Co do zasady czas dojazdu pracownika do miejsca rozpoczęcia pracy (do miejsca wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy) nie jest czasem pracy, nawet wówczas, gdy pracownik świadczy pracę w ramach zadaniowego czasu pracy (por. uchwałę SN z dnia 18 marca 1998 r., III ZP 20/97 oraz wyrok z dnia 29 listopada 2006 r., II UK 101/06).

Wyrok SN z dnia 16 października 2009 r., I PK 89/09

Standard: 67789 (pełna treść orzeczenia)