Konwersja nieważnej czynności prawnej
Nieważność czynności prawnej, granice swobody umów (art. 58 i 353[1] k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Instytucji konwersji pozwala na utrzymanie nieważnej czynności prawnej (jej postanowienia) jako skutecznej czynności (postanowienia) o innej treści, której istotne wymagania zostały spełnione i której strony dokonałyby, wiedząc o nieważności (umożliwia ona przynajmniej częściowe osiągnięcie zamierzonego przez strony celu społeczno-gospodarczego), z zastrzeżeniem, że skutki czynności utrzymanej w mocy nie mogą być dalej idące niż pierwotnie uzgodnionej (zob. np. wyroki SN z dnia 5 lutego 2010 r., III CSK 105/09, z dnia 29 marca 2017 r., I CSK 369/16 i z dnia 30 września 2020 r., I CSK 663/18).
Zastosowanie tej instytucji wchodzi jednak w rachubę tylko wtedy, gdy podstawą zastrzeżenia nieważnej klauzuli była swobodna wola obu strona, a nie jej jednostronne narzucenie przez kontrahenta dysponującego silniejszą pozycją kontraktową (zob. wyroki SN z dnia 5 marca 2019 r., II CSK 58/18 i z dnia 28 maja 2019 r., II CSK 454/18).
Wyrok SN z dnia 17 sierpnia 2022 r., II CSKP 326/22
Standard: 67704 (pełna treść orzeczenia)
Instytucji konwersji, która pozwala na utrzymanie nieważnej czynności prawnej (in casu: umowy aktualizującej) jako skutecznej czynności o innej treści, której istotne wymagania zostały spełnione i której strony dokonałyby, wiedząc o nieważności (umożliwia ona przynajmniej częściowe osiągnięcie zamierzonego przez strony celu społeczno-gospodarczego), z zastrzeżeniem, że skutki czynności utrzymanej w mocy nie mogą być dalej idące niż pierwotnie uzgodnionej (por. np. wyrok SN z dnia 5 lutego 2010 r., III CSK 105/09).
Wyrok SN z dnia 30 września 2020 r., I CSK 663/18
Standard: 67918 (pełna treść orzeczenia)