Przesłanki dopuszczalności wydania zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego
Zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego (art. 795[1] k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Z przepisu art. 795[1] § 1 k.p.c. wynika, że wydanie zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego powinno być poprzedzone badaniem, czy przedstawione przez wierzyciela orzeczenie spełnia warunki przewidziane w prawie unijnym. Badanie to następuje w postępowaniu, do którego przeprowadzenia - jeżeli zaświadczenie ma zostać wydane względem orzeczenia wydanego przez Sąd Najwyższy - właściwy jest Sąd Najwyższy. Postępowanie to ma charakter jednostronny, toczy się bez udziału dłużnika (ex parte) i kończy się wydaniem postanowienia w przedmiocie wniosku (arg. ex art. 7952 k.p.c.), które - w razie uwzględnienia wniosku - stanowi podstawę sporządzenia zaświadczenia zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia nr 805/2004 i opatrzenia go podpisem przez sędziego.
Kontrola realizowana w postępowaniu w przedmiocie wydania zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego dotyczy w szczególności wymagania, by orzeczenie zostało wydane w granicach czasowego i przedmiotowego zakresu zastosowania rozporządzenia nr 805/2004 (art. 33 i art. 2 rozporządzenia nr 805/2004), w sprawie roszczenia bezspornego w rozumieniu art. 3 ust. 1 w związku z art. 4 pkt 2) rozporządzenia nr 805/2004, a także spełniało pozostałe przesłanki określone w art. 6 ust. 1 lit. a) - d) rozporządzenia nr 805/2004.
W przypadku, w którym zaświadczenie europejskiego tytułu egzekucyjnego dotyczyć ma rozstrzygnięcia co do kosztów postępowania, istotne znaczenie ma również art. 7 rozporządzenia nr 805/2004, według którego, gdy orzeczenie sądu zawiera wykonalne rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów związanych z postępowaniem sądowym, zaświadczenie należy wydać także w odniesieniu do kosztów, chyba że dłużnik wyraźnie sprzeciwił się obowiązkowi poniesienia tych kosztów w toku postępowania sądowego, zgodnie z prawem procesowym państwa wydania.
Zawarte w art. 7 rozporządzenia nr 805/2004 sformułowanie „także w odniesieniu do kosztów” stało się przyczyną kontrowersji co do tego, czy warunki wydania zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego względem rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania należy oceniać odrębnie, czy też wydanie zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego co do kosztów postępowania jest dopuszczalne wtedy, gdy warunki te spełnia rozstrzygnięcie co do meritum sprawy.
W wyroku z dnia 14 grudnia 2017 r., C-66/17, Grzegorz Chudaś i Irena Chudaś przeciwko DA Deutsche Allgemeine Versicherung Aktiengesellschaft AG, ECLI:EU:C:2017:972, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjął, akcentując niedopuszczalność wydania zaświadczenia europejskiego tytułu egzekucyjnego w oderwaniu od orzeczenia co do żądania głównego, że zaświadczenie to nie może zostać wydane co do rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów, zawartego w orzeczeniu, które nie dotyczy roszczenia bezspornego w rozumieniu rozporządzenia nr 805/2004. Trybunał podkreślił, że w świetle art. 7 rozporządzenia nr 805/2004 rozstrzygnięciu co do kosztów związanych z postępowaniem sądowym nie można przyznawać autonomicznego charakteru, zaś użycie w rozważanym przepisie słowa „także” oznacza, że decyzji w przedmiocie kosztów nadaje się zaświadczenie europejskiego tytułu egzekucyjnego tylko wtedy, gdy orzeczenie główne dotyczy roszczenia bezspornego.
Postanowienie SN z dnia 9 sierpnia 2019 r., V CSK 423/18
Standard: 67595 (pełna treść orzeczenia)
Przesłankami dopuszczalności wydania zaświadczenia Europejskiego Tytułu Egzekucyjnego jest spełnienie w postępowaniu, w toku którego doszło do wydania orzeczenia, minimalnych standardów odnoszących się do doręczenia dłużnikowi pisma wszczynającego postępowanie lub mu równoważnego oraz odnoszących się do informowania dłużnika o jego uprawnieniach. W przedmiotowej sprawie dłużnik nie uczestniczył w postępowaniu upominawczym, w którym doszło do wydania nakazu zapłaty albowiem pozwany nie odbierał kierowanej do niego korespondencji, co skutkowało uznaniem przesyłki za doręczoną zgodnie z art. 139 k.p.c. Rozporządzenie przewiduje jednak możliwość konwalidacji braku zgodności z minimalnymi standardami. I tak, według art. 18 ust. 1 rozporządzenia, jeżeli postępowanie w Państwie Członkowskim wydania nie spełniono wymagań proceduralnych określonych w art. 13-17 rozporządzenia, brak takiej zgodności może być konwalidowany, a orzeczeniu może być nadane zaświadczenie ETE, jeżeli: orzeczenie zostało doręczone dłużnikowi zgodnie z wymaganiami proceduralnymi według art. 13 lub 14 rozporządzenia; dłużnik miał możliwość zaskarżyć orzeczenie za pomocą środków umożliwiających pełną kontrolę sądową i dłużnik został należycie poinformowany w orzeczeniu lub wraz z nim o wymaganiach proceduralnych dotyczących tego zaskarżenia; dłużnik nie zaskarżył orzeczenia zgodnie ze stosowanymi wymaganiami proceduralnymi.
Postanowienie SO w Świdnicy z dnia 27 kwietnia 2017 r., II Cz 82/17
Standard: 67486 (pełna treść orzeczenia)