Wartość przedmiotu zaskarżenia przy wniosku restytucyjnym
Instytucja restytucji w toku postępowania cywilnego (art. 338k.p.c., art. 415 k.p.c., 398[16] i [19] k.p.c.) Oznaczenie wartości przedmiotu zaskarżenia; braki fiskalne odwołania (art. 368 § 2 k.p.c. i art. art. 398[21] k.p.c)
Kwota objęta zawartym w wyroku orzeczeniem, uwzględniającym wniosek restytucyjny, nie wchodzi w zakres wartości przedmiotu zaskarżenia tego wyroku, dokonanego przez stronę, na którą został nałożony obowiązek restytucji.
Konsekwentnie wykluczone jest także objęcie wartością przedmiotu zaskarżenia wyroku, dokonanego przez stronę, której nakazano restytucję, wartości restytucji (sumy, której zapłatę orzeczono tytułem zwrotu).
Postępowanie wywołane wnioskiem ma charakter akcesoryjny w stosunku do postępowania wszczętego wniesieniem pozwu. Jest ściśle związane z żądaniem pozwu. Jego wynik zależy od rozstrzygnięcia kończącego sprawę. Ze względu na ten ścisły związek rozpoznania wniosku restytucyjnego z postępowaniem w sprawie, we wniosku restytucyjnym nie wskazuje się wartości przedmiotu sporu, nie podlega on też opłacie sądowej (por. uchwała SN (7) SN z dnia 11 lipca 2012 r., II PZP 1/12 oraz wyroki SN z dnia 14 lutego 1968 r., I PR 441/67, 14 lutego 2013 r., I CSK 323/12, 27 maja 2014 r, II PK 242/13).
Odwrócenie ról procesowych w wyniku złożenia wniosku restytucyjnego przypomina stan powstający w razie wytoczenia powództwa wzajemnego, a nie budzi wątpliwości, że w takim razie wartości przedmiotu zaskarżenia nie wyznacza suma należności dochodzonych przez obie strony (postanowienie SN z dnia 20 lutego 2008 r., II CZ 107/07).
Postanowienie SN z dnia 10 września 2015 r., II CZ 48/15
Standard: 67215 (pełna treść orzeczenia)