Kryteria dopuszczalnej ingerencji w prawo do prywatności
Prawo do prywatności (art. 47 Konstytucji i art. 23 k.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Podstawowym celem art. 8 jest ochrona jednostki przed arbitralnymi ingerencjami ze strony władz publicznych (patrz El-Masri)
Husayn (Abu Zubaydah) przeciwko Polsce (Skarga nr 7511/13)
Standard: 4443
Trybunał odwołuje się do interpretacji sformułowania „przewidziana przez ustawę” we własnym orzecznictwie (podsumowanym w wyroku w sprawie S. i Marper przeciwko Zjednoczonemu Królestwu [WI], nr 30562/04 i 30566/04, ETPCz 2008 r.). W niniejszej sprawie szczególnie istotny jest wymóg, by zaskarżany środek posiadał pewną podstawę w prawie krajowym, która powinna być zgodna z zasadą rządów prawa, co z kolei oznacza, że prawo krajowe musi być sformułowane w sposób wystarczająco precyzyjny i musi zapewniać właściwą ochronę prawną przed arbitralnością. A zatem prawo krajowe musi w sposób wystarczająco jasny określać zakres swobody przysługującej kompetentnym władzom oraz sposób jej wykonywania.
Trybunał przypomina, że zasada legalności wymaga, by Państwa nie tylko przestrzegały i stosowały wprowadzone przez siebie przepisy prawa w sposób przewidywalny i spójny, lecz także – jako element niezbędny – zapewniały prawne i praktyczne warunki ich wykonywania (zob. mutatis mutandis Broniowski przeciwko Polsce [WI], nr 31443/96, ETPCz 2004 r. V).
W niniejszej sprawie niejasnym pozostaje, w jaki sposób „system domniemanej zgody” ustanowiony w ramach prawa łotewskiego funkcjonuje w praktyce w okolicznościach, w jakich znalazła się skarżąca, to jest w sytuacji, gdy jako najbliższa krewna posiadała pewne prawa, lecz nie została poinformowana – nie wspominając o wyjaśnieniach – o możliwym sposobie i czasie skorzystania z takich praw. W świetle powyższych rozważań Trybunał nie może stwierdzić, że właściwe prawo łotewskie sformułowane było w sposób wystarczająco dokładny lub zapewniało odpowiedni poziom ochrony prawnej przed arbitralnością. Trybunał stwierdza zatem, że ingerencja w prawo skarżącej do poszanowania jej życia prywatnego nie była zgodna z prawem w rozumieniu art. 8 ust. 2 Konwencji.
Petrova przeciwko Łotwie (Sprawa nr 4605/05)
Standard: 4446
Chociaż zasadniczym celem art. 8 jest zapewnienie jednostce ochrony przed arbitralną ingerencją władz publicznych, nie oznacza on wyłącznie nakazu dotyczącego organów państwowych powstrzymania się od tego rodzaju ingerencji: oprócz tego rodzaju zobowiązania o charakterze negatywnym występować mogą także pozytywne obowiązki nieodłącznie związane z koniecznością skutecznego zapewnienia poszanowania życia prywatnego i rodzinnego. Obowiązki te obejmować mogą konieczność wdrożenia środków mających na celu zapewnienie poszanowania życia prywatnego także w sferze relacji pomiędzy poszczególnymi osobami (zob. X i Y p. Holandii; Botta p. Włochom, 24 lutego 1998 roku, Reports 1998-I; Mikulić p. Chorwacji, skarga nr 53176/99, ETPC 2002-I; oraz Sandra Janković).
Dordević przeciwko Chorwacji (Skarga nr 41526/10)
Standard: 4444
Standard: 4712 (pełna treść orzeczenia)