Ustalenie warunków wynagradzania pracownika zarządzającego przez odesłanie do postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy

W związku z tym, że zakładowy układ zbiorowy pracy oraz regulamin wynagradzania wprost nie może określać składników wynagrodzenia osób zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy dopuszczono możliwość, aby postanowienia umowy o pracę określały świadczenia lub inne składniki wynagradzania, które przyznawane są członkom zarządu, w drodze odesłania do stosownych regulacji układu zbiorowego.

W wyroku z dnia 24 lipca 2009 r., I PK 49/09, Sąd Najwyższy przyjął, że skoro warunki wynagradzania za pracę pracowników zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy mogą być ustalane w umowie o pracę wolą stron stosunku pracy, to ustalenie takie może dotyczyć także składników wynagrodzenia regulowanych w układzie zbiorowym (podobnie - w regulaminie wynagradzania), co jest naturalne, skoro układ normuje zasadniczo typowe warunki (składniki) wynagradzania. Nie ma też przeszkód, aby ustalenie to zostało dokonane przy wykorzystaniu techniki odesłania do aktu prawnego regulującego określone składniki wynagrodzenia i zasady ich przyznawania, w tym do zakładowego układu zbiorowego pracy. W takim bowiem przypadku określenie warunków wynagrodzenia następuje wolą stron stosunku pracy, a nie wolą stron układu zbiorowego, podobnie jak byłoby w przypadku, gdyby zamiast zastosowania tej techniki ustalono zasady przysługiwania danego składnika wynagrodzenia przez przepisanie stosownych postanowień układu do umowy o pracę. 

Sąd Najwyższy w judykacie tym uznał, że ustalenie określonych warunków wynagradzania pracownika zarządzającego zakładem pracy w imieniu pracodawcy przez odesłanie do stosownych postanowień zakładowego układu zbiorowego pracy nie narusza art. 241[26] § 2 k.p. (pogląd ten SN podzielił również w wyrokach z dnia 18 lutego 2013 r., II PK 164/12 oraz z dnia 5 listopada 2020 r., II PK 13/19

Wyrok SN z dnia 23 sierpnia 2022 r., II PSKP 8/22

Standard: 66941

Stosownie do art. 77[2] § 5 k.p. w związku z art. 241[26] § 2 k.p., regulamin wynagradzania nie może określać warunków wynagradzania pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy, w rozumieniu art. 128 § 2 pkt 2 k.p., oraz osób zarządzających zakładem pracy na innej podstawie niż stosunek pracy.

Warunki wynagradzania za pracę pracowników zarządzających zakładem pracy w imieniu pracodawcy powinny być ustalane w umowie o pracę, na podstawie woli stron stosunku pracy. Ustalenie takie może dotyczyć także składników wynagrodzenia regulowanych w układzie zbiorowym pracy np. nagrody jubileuszowej (zob. uz. wyroków SN z: 11 kwietnia 2006 r., I PK 172/05 i 25 września 2007 r., I PK 105/07) oraz w regulaminie wynagradzania.

Nie ma przeszkód, aby ustalenie to zostało dokonane przy wykorzystaniu techniki odesłania do aktu prawnego regulującego określone składniki wynagrodzenia i zasady ich przyznawania, w tym do zakładowego układu zbiorowego pracy (także regulaminu wynagradzania). W takim bowiem przypadku określenie warunków wynagrodzenia następuje wolą stron stosunku pracy, a nie wolą stron układu zbiorowego lub na podstawie regulaminu wynagradzania, ustalanego przez pracodawcę, podobnie jak byłoby to w przypadku, gdyby zamiast zastosowania tej techniki ustalono zasady przysługiwania danego składnika wynagrodzenia przez przepisanie stosownych postanowień układu czy regulaminu (por. wyrok SN z dnia 24 lipca 2009 r., I PK 49/09). W tym przypadku w grę może wchodzić jednakże tylko odesłanie do aktu prawnego (układu zbiorowego, regulamin wynagradzania) obowiązującego w dacie zawierania umowy o pracę, co oznacza przyznanie określonego składnika wynagrodzenia na warunkach i w wysokości obowiązującej w tej dacie, niepodlegającego dalszym automatycznym modyfikacjom związanym ze zmianą regulaminu wynagradzania. W istocie bowiem prowadziłoby to do sytuacji, w której pracownik zarządzający zakładem pracy sam decydowałby o podwyżce wynagrodzenia, modyfikując postanowienia regulaminu w sposób odpowiadający jego interesom.

Wyrok SN z dnia 18 lutego 2013 r., II PK 164/12

Standard: 84466 (pełna treść orzeczenia)