Utrudnianie przez pracodawcę wszczęcia lub prowadzenia sporu zbiorowego; groźby; przekupstwa (art. 26 ust. 1 pkt 1 u.r.s.z.)
Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych; prawo do strajku (art. 59 ust. 3 Konstytucji) Ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych; przepisy karne (art. 26 u.r.s.z.)
Podpisanie przez pracodawcę porozumień z pracownikami rezygnującymi z prawa do strajku, w których została im przyznana premia, przekształcająca się w podwyżkę po zakończeniu sporu, stanowi niedozwoloną formę nacisku na pracowników, bądź też bezprawną formę wpływania na wynik referendum strajkowego. Opisane działanie pracodawcy godzi w prawo do strajku, przez dzielenie pracowników według kryterium uczestnictwa w strajku i gratyfikowanie osób nieudzielających poparcia tej akcji. Podjęcie takiego działania przez pracodawcę usprawiedliwiała powtórzenie referendum strajkowego.
Zachowanie się pracodawcy w czasie sporu zbiorowego należy brać pod uwagę przy ocenie zasadności sankcji zastosowanych przez niego wobec działacza związkowego organizującego nielegalną akcję.
Wyrok SN z dnia 5 lipca 2012 r., I PK 58/12
Standard: 63900 (pełna treść orzeczenia)
Wykluczone i zabronione pod rygorem sankcji karnych jest jakiekolwiek przeszkadzanie - w związku z zajmowanym stanowiskiem lub pełnioną funkcją - we wszczęciu lub prowadzeniu w sposób zgodny z prawem sporu zbiorowego.
Nielegalne były stosowane przez przedstawicieli strony pozwanej sposoby utrudniania prowadzenia sporu zbiorowego, polegające na ujawnionych przypadkach: wpływania na („próbach przekupienia”) pracowników w drodze zawierania porozumień o przyznaniu „łamistrajkowych premii” w zamian „za zobowiązanie się pracownika do odmowy udziału w strajku”; stosowania „sugestii” pozwanej, będących w istocie rzeczy bezprawnymi groźbami rozwiązania umów o pracę za sam udział w referendum przedstrajkowym, wpływanie na jego przebieg i frekwencję „przez liczne osoby z grona kadry zarządzającej” strony pozwanej.
Wyrok SN z dnia 17 maja 2012 r., I PK 217/11
Standard: 63922 (pełna treść orzeczenia)