Niemożliwe lub niecelowe przywrócenia lekarza do pracy na uczelni medycznej w związku z ustaniem stosunku pracy w podmiocie leczniczym

W świetle art. 13 ust. 3 p.s.w., przez umożliwienie nauczycielowi akademickiemu uczestnictwa w udzielaniu świadczeń medycznych, uczelnia realizuje swoje cele ustawowe. Tak nakreślona perspektywa wyklucza przyjęcie automatycznego kwestionowania możliwości restytucji stosunku pracy na uczelni medycznej jedynie z powodu ustania stosunku pracy nauczyciela akademickiego w podmiocie leczniczym. Podstawowym miejscem pracy nauczyciela akademickiego jest uczelnia medyczna, wtórnym – podmiot udzielający świadczeń medycznych (np. szpital kliniczny).

Uznanie przywrócenia do pracy na uczelni medycznej za niemożliwe lub niecelowe w związku z ustaniem stosunku pracy w podmiocie leczniczym wymaga oceny, czy uczelnia wyższa uczyniła zadość obowiązkowi zapewnienia swojemu pracownikowi realizacji powinności z art. 112 p.s.w., również przy uwzględnieniu pełnego spektrum organizacyjnego i jakościowego (np. dotyczącego charakteru pracy naukowo-dydaktycznej, charakteru więzi łączącej taką pracę z udzielaniem świadczeń medycznych, możliwości formalno-prawnych realizacji obowiązku z art. 112 p.s.w. w związku z art. 89 ustawy o działalności leczniczej). 

Ocena niecelowości dalszego zatrudnienia nauczyciela akademickiego w uczelni medycznej ma odnosić się do działalności pracodawcy podejmującego decyzję o rozwiązaniu stosunku pracy. Niecelowość przywrócenia do pracy nie może być prostą konsekwencją ustania odrębnego stosunku pracy, który – choć pozostający w funkcjonalnym związku z zatrudnieniem podstawowym – ma jednak jedynie charakter akcesoryjny.

Wyrok SN z dnia 21 września 2017 r., I PK 254/16

Standard: 63275 (pełna treść orzeczenia)