Porzucenie pracy przez pracownika jako sposób wygaśnięcia stosunku pracy

Porzucenie pracy jako sposób wygaśnięcia, a nie rozwiązania stosunku pracy przewidziane było w art. 64 k.p., który to przepis jednak został z dniem 2 czerwca 1996 r. skreślony na mocy art. 1 pkt 62 ustawy z dnia 2 4 lutego 1996 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 24, poz. 110 ze zm.). Odtąd powstrzymanie się przez pracownika od świadczenia pracy może być kwalifikowane jako ciężkie naruszenie przez niego pod- stawowych obowiązków pracowniczych, uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 pkt 1 k.p.).

odmowa pracodawcy przyjęcia złożonej przez pracownika oferty rozwiązania umowy o pracę na mocy porozumienia stron, nie stanowi ciężkiego naruszenia przez tego pracodawcę podstawowych obowiązków wobec pracownika (por. wyrok SN z dnia 27 marca 2000 r., I PKN 557/99). 

Brak zgody pracodawcy na rozwiązanie umowy o pracę za porozumieniem stron może zatem skutkować albo kontynuację stosunku pracy, albo skłonić pracownika do złożenia oświadczenia woli rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, albo bez wypowiedzenia w warunkach przepisu art. 55 k.p.

Wyrok SN z dnia 29 kwietnia 2005 r., III PK 2/05

Standard: 63228 (pełna treść orzeczenia)

Natychmiastowe odstąpienie przez pracownika od umowy o pracę bez przewidzianej przez prawo przyczyny powoduje jego odpowiedzialność względem pracodawcy za szkodę związaną z tym odstąpieniem (art. 239 k.z.).

Wyrok SN z dnia 12 sierpnia 1964 r., I PR 298/63

Standard: 29131 (pełna treść orzeczenia)