Podwyższony miernik staranności pracowników zajmujących kierownicze stanowisko

Z jednej strony nadzór nad podległymi pracownikami nie może polegać na permanentnym kontrolowaniu wykonywanych przez nich normalnych, rutynowych obowiązków pracowniczych, z drugiej zaś wymaga nietolerowania przeradzającego się w praktykę lekceważenia obowiązków pracowniczych. Z tej perspektywy jednostkowe uchybienie przez pracownika swoim obowiązkom, niedostrzeżone przez przełożonego, nie może stanowić podstawy do formułowania wobec niego zarzutu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych w zakresie nadzoru. 

Wyrok SN z dnia 6 czerwca 2023 r., II PSKP 61/22

Standard: 73799 (pełna treść orzeczenia)

Powódka zajmowała kierownicze stanowisko, z piastowaniem którego wiązały się nie tylko uprawnienia decyzyjne, ale również najwyższy stopień odpowiedzialności za sposób funkcjonowania całej kierowanej przez nią jednostki. W takim razie należy jej stawiać wyższe (niż szeregowym pracownikom) wymagania w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych (por. wyrok SN z dnia 3 kwietnia 1969 r., II PR 86/69).. Ocena w tym przedmiocie musi również uwzględniać, że powódka kierowała instytucją kultury należącą do jednostki samorządu terytorialnego (samorządu województwa), a więc dysponowała środkami publicznymi przeznaczonymi na ściśle określone cele (na realizację działalności kulturalnej). To zaś wymagało od powódki szczególnej troski i dbałości o finanse publiczne, którymi zarządzała w imieniu organizatora działalności kulturalnej (samorządu województwa). W tej sytuacji zezwolenie powódki na dokonanie wypłaty kwoty 14.800 zł (powiększonej o należny podatek VAT) za usługę drukarską, która w rzeczywistości nie została wykonana, było przejawem niegospodarności i naruszeniem zasad dysponowania środkami publicznymi.

Nawet gdyby się okazało, że w wyniku tego zdarzenia pozwany pracodawca, bezpośrednio nie poniósł szkody majątkowej (bo wadliwie zadysponowane przez powódkę środki pochodziłyby ze źródeł zewnętrznych, np. z budżetu państwa w części pozostającej w dyspozycji Ministra Kultury), to już samo zagrożenie jego interesów (także w sferze niematerialnej) uprawniało go do rozwiązania z powódką umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 pkt 1 k.p.

Wyrok SN z dnia 5 marca 2015 r., III PK 50/14

Standard: 62953 (pełna treść orzeczenia)

Przy ocenie, czy kierownik przedsiębiorstwa uspołecznionego, instytucji lub urzędu dopuścił się ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych, należy mu stawiać wyższe niż szeregowym pracownikom wymagania w zakresie stosunku do pracy, własności i ogólnych zasad współżycia.

Oznacza to, że osoby zajmujące kierownicze stanowiska powinny świecić przykładem. Stosowanie przy ocenie ich postępowania i zachowania się tzw. ulgowej taryfy jest z punktu widzenia zasad współżycia nie do przyjęcia.

Wyrok SN z dnia 3 kwietnia 1969 r., II PR 86/69

Standard: 65718 (pełna treść orzeczenia)