Zasada poufności w zakresie polubownego załatwienia sprawy
Europejski Trybunał Praw Człowieka - postępowanie, właściwość
Trybunał po raz kolejny stwierdza, że zgodnie z Artykułem 39 ust. 2 Konwencji, negocjacje dotyczące polubownego załatwienia sprawy mają charakter poufny. Ponadto, Reguła 62 ust. 2 Regulaminu Trybunału przewiduje, że w postępowaniu spornym nie można przytaczać lub opierać się na żadnym pisemnym lub ustnym oświadczeniu ani na żadnej propozycji lub ustępstwie, poczynionych w ramach starań o doprowadzenie do polubownego załatwienia sprawy. Odnotowując wagę tej zasady, Trybunał ponownie stwierdza, że naruszenie zasady poufności mogłoby uzasadniać tezę, że skarga jest niedopuszczalna z racji nadużycia prawa do skargi (patrz Miroļubovs i Inni przeciwko Łotwie, nr 798/05, 15 września 2009, i Balenović przeciwko Chorwacji (dec.), nr 28369/07, 30 września 2010).
Trybunał nie widzi podstaw by uznać, że zasadę poufności przewidzianą w Regule 62 ust. 2 Regulaminu Trybunału można zastosować w odniesieniu do negocjacji ugody w przedmiotowej sprawie. W istocie negocjacje te odbywały się bezpośrednio pomiędzy rodziną skarżących a Prokuraturą Generalną, bez jakiegokolwiek zaangażowania ze strony Trybunału. Do Kancelarii nigdy nie wpłynęła jakakolwiek propozycja stron dotycząca polubownej ugody, ani choćby ich stanowisko w tej materii. Trybunał konsekwentnie jest zdania, że zasada poufności zawarta w Regulaminie Trybunału, który to zbiór zasad reguluje organizację i roboczą praktykę Trybunału, w żaden sposób nie może odnosić się do czegoś, co ma miejsce poza ramami jego procedowania.
Natsvlishvili i Togonidze przeciwko Gruzji (Skarga nr 9043/05)
Standard: 4363