Interpretacja Konwencji
Europejska Konwencja Praw Człowieka
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Trybunał przypomina, że analizując cel i przedmiot poszczególnych postanowień Konwencji, bierze on również pod uwagę regulacje prawa międzynarodowego dotyczące rozstrzyganego zagadnienia prawnego. Powszechne standardy prawa międzynarodowego bądź krajowego stosowane przez państwa europejskie, składające się z szeregu zasad i reguł akceptowanych przez znaczną większość państw, odzwierciedlają realia, których Trybunał nie może zlekceważyć w sytuacji, kiedy musi uściślić zakres postanowień Konwencji, którego nie udało się ustalić w sposób wystarczająco pewny poprzez zastosowanie bardziej konwencjonalnych metod wykładni. (zob. Demir i Baykara).
Matelly przeciwko Francji (Skarga nr 10609/10)
Standard: 4344
Trybunał pragnie przypomnieć, że Konwencja musi być interpretowana w świetle zasad określonych w Konwencji Wiedeńskiej o prawie traktatów z 1969 r., której art. 31 § 3, litera (c) stanowi, że należy wziąć pod uwagę „wszelkie właściwe zasady prawa międzynarodowego mające zastosowanie w stosunkach między stronami”. Ogólnie rzecz biorąc Trybunał pragnie przypomnieć, że zasady leżące u podstaw Konwencji nie mogą być interpretowane i stosowane w próżni. Konwencja powinna być interpretowana, w jak największym możliwym zakresie, zgodnie z innymi zasadami prawa międzynarodowego, którego stanowi część (zob. sprawę Al-Adsani przeciwko Zjednoczonemu Królestwu [Wielka Izba], skarga nr 35763/97, ETPC 2001-XI; sprawę Banković i Inni przeciwko Belgii, (dec.) [Wielka Izba], skarga nr 52207/99, ETPC 2001 XII). Trybunał od dawna uznawał także istotność współpracy międzynarodowej (zob. sprawę Al-Adsani oraz sprawę Bosphorus Hava Yolları Turizm ve Ticaret Anonim Şirketi przeciwko Irlandii [Wielka Izba], skarga nr 45036/98, ETPC 2005 V).
Trybunał musi także mieć na uwadze specjalny charakter Konwencji jako traktatu zapewniającego wspólne egzekwowanie praw człowieka i podstawowych wolności. Jego podejście musi kierować się tym, że przedmiot i cel Konwencji, jako instrumentu chroniącego pojedyncze osoby ludzkie, wymagają interpretacji i stosowania jej postanowień w sposób zapewniający praktyczność i skuteczność zawartych w niej gwarancji. (zob. m.in. sprawy Soering; Loizidou przeciwko Turcji (zarzuty wstępne); sprawę McCann i inni).
Zostało przyjęte, że Układająca się Strona jest odpowiedzialna na mocy postanowień art. 1 Konwencji za wszystkie działania i zaniechania podlegających jej organów, niezależnie od tego, czy badane działanie lub zaniechanie wynikło z przepisów prawa krajowego lub konieczności wypełnienia obowiązków wynikających z prawa międzynarodowego. Art. 1 nie rozróżnia, co do rodzaju przedmiotowej zasady lub przedmiotowego środka oraz nie wyłącza żadnej części „jurysdykcji” Układającej się Strony spod kontroli na mocy przepisów Konwencji (sprawa Bosphorus).
Al-Saadoon i Mufdhi przeciwko Zjednoczonemu Królestwu (Skarga nr 61498/08)
Standard: 4345