Zakaz tortur i złego traktowania - zakucie w kajdanki

Trybunał przypomina, że fakt zakucia osoby w kajdanki normalnie nie daje podstaw do zakwestionowania tego na podstawie Artykułu 3 Konwencji ("poniżające traktowanie") – w sytuacji, jeżeli środek ten został zastosowany w związku ze zgodnym z prawem aresztowaniem lub zatrzymaniem i nie pociąga za sobą użycia siły lub wystawienia na widok publiczny wykraczającego poza granice uznawane za konieczne w danych okolicznościach. W tym względzie ważną kwestią do rozstrzygnięcia jest, czy istnieją podstawy do założenia, że podczas zatrzymania dana osoba stawiałaby opór lub podjęła próbę ucieczki, czy mogłaby spowodować uszkodzenie ciała lub wyrządzić szkodę, albo tuszowałaby dowody (patrz Raninen przeciwko Finladii, 16 grudnia 1997, Raporty 1997-VIII; Erdoğan Yağiz przeciwko Turcji, nr 27473/02, ECHR 2007-VIII (wyjątki); Kozakova przeciwko Bułgarii, nr 55061/00, 22 czerwca 2006; oraz Wieser przeciwko Austrii, nr 2293/03, 22 lutego 2007).

Garlicki przeciwko Polsce (Skarga nr 36921/07)

Standard: 4682

Nota źródłowa

Stosowanie środków bezpieczeństwa w postaci zakładania kajdanek lub kajdanek zespolonych nie jest na ogół problemem na podstawie artykułu 3 Konwencji, kiedy jest to związane ze zgodnym z prawem aresztowaniem lub osadzeniem oraz nie powoduje użycia siły, ani publicznego pokazania, poza przypadkami, kiedy jest to racjonalnie uznane za konieczne w okolicznościach danej sprawy. Ważne w tym względzie jest ocenienie czy należy sądzić, że osoba ta będzie się sprzeciwiała aresztowaniu, próbowała uciekać, wyrządzić szkodę lub obrażenia lub zniszczyć dowody (Raninen p. Finlandii, nr 20972/92, dn. 16 grudnia 1997 r., Zbiór 1997-VIII; Kazakova p. Bułgarii, nr 55061/00, dn. 22 czerwca 2006 r.; Hénaf Francji, nr 65436/01, dn. 27 listopada 2003 r., ETPCZ 2003-XI ; Mouisel P. Francji, nr 67263/01, dn. 14 listopada 2002 r., ETPCZ 2002-IX).

Niemniej jednak, Trybunał przywiązuje szczególną uwagę do okoliczności każdej sprawy i bada okoliczności po okoliczności w celu dokonania oceny konieczności zakuwania w kajdanki skazanych poza terenem więzienia (mutatis mutandis, Avcı i inni p. Turcji, nr  70417/01, dn. 27 czerwca 2006 r.).

Trybunał uznał, że zważywszy na argumenty Rządu takie jak charakter sprawy, charakter i przeszłość skarżącego i innych oskarżonych oraz przeszkody związane z organizacją posiedzeń w budynku sądu w Świdnicy, to w wypadku niezachowania odpowiednich środków bezpieczeństwa władze mogłyby mieć uzasadnione obawy, że mogłoby dojść do naruszenia porządku w postaci gwałtownych zachowań, szkód wyrządzonych przez oskarżonych lub nawet naruszenia dobrego administrowania wymiarem sprawiedliwości (zob. a contrario Gorodnitchev p. Rosji, nr 52058/99, dn. 24 maja 2007 r.). Tak, więc Trybunał uznał, że w związku z informacjami przekazanymi przez Rząd, wzmocnione środki bezpieczeństwa, w tym także te, które zastosowano wobec skarżącego są uzasadnione w okolicznościach przedmiotowej sprawy.

Skarżący nie był publicznie pokazywany, kiedy miał założone kajdanki zespolone, ponieważ posiedzenia sądu były niejawne. Trybunał uznał, że skarżący nie wykazał, że środek ten wpłynął w bezpośredni sposób na jego stan fizyczny lub psychiczny albo był stosowany w celu poniżenia go lub upodlenia (zob. wyż. cyt. Raninen) czy też był formą przymusu, która mogła się odznaczać stopniem dolegliwości przewidzianym w artykule 3 Konwencji. Wziąwszy powyższe pod uwagę, Trybunał uznał, że zarzut może być uznany za oczywiście nieuzasadniony i oddala go na postawie artykułu 35 § 3 oraz 4 Konwencji.

Rogala przeciwko Polsce (Skarga nr 40176/08)

Standard: 4681

Nota źródłowa