Obowiązek wypłaty pracownikowi odszkodowania w razie kwestionowania przez pracodawcę istnienia wskazanych przez pracownika przyczyn niezwłocznego rozwiązania stosunku pracy

O ile rozwiązanie przez pracownika stosunku pracy na podstawie art. 55 § 1[1] k.p. jest skuteczne wobec pracodawcy z chwilą gdy zapoznał się z oświadczeniem woli pracownika i rodzi konieczność zamieszczenia stosownej informacji w świadectwie pracy, o tyle nie skutkuje jednoczesnego obowiązku wypłaty pracownikowi odszkodowania, jeżeli pracodawca kwestionuje istnienie wskazanych przez pracownika przyczyn niezwłocznego rozwiązania stosunku pracy. 

Pracownik, który z różnych, sobie jedynie znanych przyczyn, chciałby niezwłocznie rozwiązać stosunek pracy - może to uczynić z powołaniem się na przepis art. 55 § 1[1] k.p. i wskazanie, że zakład pracy np. nie ułatwia mu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, czym ciężko narusza wobec niego obowiązek z art. 94 pkt 6 k.p. 

Automatyzm prawa do odszkodowania w takim przypadku, bez możliwości kwestionowania wskazanych przez pracownika przyczyn, musiałby być uznany za nadużycie prawa w rozumieniu art. 8 k.p. Dlatego też Sąd Najwyższy w uchwale z 4.III.1999 r. III ZP 3/98 na zagadnienie prawne: "Czy w sprawie wniesionej przez pracownika o zasądzenie odszkodowania na podstawie przepisu art. 55 § 1[1] k.p. i po potwierdzeniu przez zakład pracy trybu rozwiązania stosunku pracy na podstawie powołanego przepisu w wydanym świadectwie pracy, zakład ten może zarzucać brak podstawy faktycznej do rozwiązania przez pracownika umowy o pracę w tym trybie w sytuacji, gdy nie wniósł powództwa w oparciu o art. 611 k.p.?" - udzielił odpowiedzi: "W sprawie wniesionej przez pracownika o zasądzenie odszkodowania na podstawie art. 55 § 1[1] k.p. pracodawca może zarzucić brak przyczyny wskazanej w tym przepisie, mimo że sam nie wniósł powództwa o odszkodowanie przewidziane w art. 61[1] k.p." 

Wyrok SN z dnia 4 marca 1999 r., I PKN 614/98

Standard: 60737 (pełna treść orzeczenia)