Wina pracodawcy w uchybieniu podstawowym obowiązkom

Naruszenie przez pracodawcę podstawowych obowiązków względem pracownika będzie uzasadniać rozwiązanie umowy o pracę oraz żądanie odszkodowania tylko wówczas, gdy naruszenie to nastąpi z winy umyślnej lub wskutek rażącego niedbalstwa pracodawcy. 

Sformułowanie zawarte w art. 55 § 1[1] k.p. „ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków” jest bowiem analogiczne do zamieszczonego w art. 52 § 1 pkt 1 k.p. 

W razie sporu konieczne jest więc ustalenie takiego rodzaju winy pracodawcy jako okoliczności warunkującej prawo do odszkodowania z art. 55 § 1[1] k.p.

Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków w rozumieniu art. 55 § 1[1] k.p. oznacza naruszenie przez pracodawcę z winy umyślnej lub wskutek rażącego niedbalstwa obowiązków wobec pracownika, stwarzające realne zagrożenie istotnych interesów pracownika lub powodujące uszczerbek w tej sferze.

Wyrok SN z dnia 5 października 2022 r., II PSKP 113/21

Standard: 68500 (pełna treść orzeczenia)

Desygnat „ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika” nie odnosi się do stopnia winy pracodawcy (gdyż wystarczające jest wskazanie naruszenia tych obowiązków i brak zachowania przez pracodawcę należytej staranności), ale dotyczy on stopnia naruszenia interesów pracownika. 

Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2022 r., II PSKP 77/21

Standard: 65294 (pełna treść orzeczenia)