Kara pozbawienia wolności za przestępstwo prasowe

Trybunał przypomina, iż ze względu na przyznany Umawiającym się Państwom margines swobody oceny, sankcja karna jako odpowiedź na zniesławienie nie może zostać, jako taka, uznana za nieproporcjonalną do celu (zob. Lindon, Otchakovsky-Laurens i July przeciwko Francji [WI]; Radio France i inni przeciwko Francji, nr 53984/00, ETPCz 2004-II; Rumyana Ivanova przeciwko Bułgarii, nr 36207/03, z dnia 14 lutego 2008 r.; Reinboth i inni przeciwko Finlandii, nr 30865/08, z dnia 25 stycznia 2011 r.).

Kaperzyński przeciwko Polsce (Skarga nr 43206/07)

Standard: 4630

Nota źródłowa

Trybunał przypomina, że nałożenie kary pozbawienia wolności za przestępstwo prasowe będzie zgodne z wolnością słowa dziennikarzy gwarantowaną przez art. 10 tylko w wyjątkowych okolicznościach, gdy inne fundamentalne prawa zostały istotnie naruszone, jak na przykład w sprawie o wypowiedź nawołującą do nienawiści rasowej i przemocy (zob. Cumpana i Mazare p. Rumunii [GC], nr 33348/96, ECHR 2004-XI). W ocenie Trybunału porównywalne wnioski mogą być zastosowane w odniesieniu do zniewagi w związku z debatą publiczną. Trybunał pragnie dodatkowo zauważyć, że Zgromadzenie Parlamentarne Rady Europy w swojej Rezolucji 1577 (2007) zaleca państwom członkowskim, które nadal dopuszczają karę więzienia za znieważenie w swoim systemie prawnym, nawet jeśli aktualnie nie nakładają tej kary, zakazanie im tej praktyki bezzwłocznie (Rezolucja w kierunku dekryminializacji zniesławienia (Towards decriminalisation of defamation) przyjęta dnia 4 października 2007r.).

Długołęcki przeciwko Polsce (Skarga nr 23806/03)

Standard: 4631

Nota źródłowa