Prasowe archiwa internetowe a ochrona dóbr osobistych

Apelacja pozwanych okazała się natomiast uzasadniona w części kwestionującej dopuszczalność nakazania pozwanym usunięcie fragmentu artykułu z archiwów internetowych. Sąd Apelacyjny podzielając stanowisko pozwanych miał na względzie wskazania Europejskiego Trybunału Praw Człowieka zawarte w wyroku z dnia 16 lipca 2013 r. (w sprawie Węgrzynowski i Smolczewski przeciwko Polsce skarga nr 33846/07) co do tego, że korzystanie z materiałów publikowanych w Internecie, aby zapewnić ochronę i wspieranie praw i wolności człowieka, bez wątpienia musi zostać dostosowane do szczególnych cech tej technologii. Trybunał podkreślał, iż archiwa internetowe w dużym stopniu przyczyniają się do zachowywania i udostępniania wiadomości i informacji. Archiwa takie stanowią ważne źródło dla edukacji i badań historycznych, zwłaszcza, że są łatwo dostępne społeczeństwu oraz co do zasady są darmowe. Jakkolwiek podstawową funkcją prasy w demokracji jest działanie w roli "strażnika publicznego", to prasa ma również cenną drugoplanową rolę do odegrania w zakresie utrzymywania i udostępniania społeczeństwu archiwów publicznych dotyczących wiadomości, które zostały wcześniej opublikowane.

Utrzymywanie archiwów internetowych jest ważnym aspektem tego zadania (zob. też wyrok ETPC z 10 marca 2009 r. w połączonych sprawach nr 3002/03 i 23676/03, Times NewspapersLtd (nr 1 i 2) przeciwko Wielkiej Brytanii). W związku z tym Trybunał uznał, iż nie jest rolą organów sądowych angażowanie się w poprawianie historii poprzez nakazywanie usunięcia z przestrzeni publicznej wszelkich śladów publikacji, które w przeszłości zostały uznane prawomocnym rozstrzygnięciem sądowym za publikacje stanowiące nieuzasadniony atak na dobre imię indywidualnej osoby, gdyż ochrony interes społeczeństwa w postaci dostępu do publicznych archiwów internetowych prasy. Trybunał wyraził pogląd, iż zarzucane naruszenia praw winny być naprawione w drodze odpowiednich środków odwoławczych dostępnych w prawie krajowym, pożądanym byłoby natomiast dodanie komentarza do artykułu na stronie internetowej, informującego opinię publiczną o wyniku postępowania sądowego.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 6 listopada 2015 r., I ACa 562/15

Standard: 4763 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem judykatury i doktryny, przekaz za pośrednictwem Internetu, jeżeli spełnia wymogi określone w treści art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1984 roku – Prawo prasowe (Dz. U. z 1984 r. Nr 5, poz. 24 ze zm.) jest prasą ( vide postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2010 roku, sygn. akt III KK 250/10, OSP 2011/10/101). Z kolei zadaniem prasy jest opisywanie zdarzeń, które dzieją się aktualnie. Trafnie podnieśli przeto pozwani, iż brak jest podstaw do tego, aby publikowane artykuły były monitorowane przez wydawcę lub dziennikarza pod względem ich aktualności – i to nawet w przypadku zmiany okoliczności, których one dotyczą. Prasa nie ma oczywiście obowiązku ponownego opisywania wcześniej poruszanych zagadnień w aktualnym ujęciu, z drugiej zaś strony nieaktualne artykuły, stanowią cenne źródło informacji o stanie rzeczywistości w danym czasie.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 17 czerwca 2014 r., I ACa 74/14

Standard: 5476 (pełna treść orzeczenia)